نامحرم داریم تا نامحرم

به نظر شما نامحرم با نامحرم تفاوت دارد؟ توضیح بیشتر اینکه آیه ای که در قرآن کریم برای مشخص شدن محرم از نامحرم آورده شده است بعد از اینکه محارم را مشخص می کند آیا در میزان نامحرم بودن افراد تفاوتی قائل شده است؟ یعنی می گوید مثلاً فرزندان خاله و عمه ی شما و یا همکاران و همکلاسی های دانشگاه شما به شما کمتر نامحرم هستند تا دیگران و یا میزانی در تفاوت حرام بودنشان قائل نمی شود؟

خوب اگر در قرآن اینچنین گفته نشده است چرا ما در نوع رفتارمان و حتی گاهی در نوع پوششمان در میزان نامحرم بودن افراد تفاوت قائل می شویم؟ چرا در رابطه ی خانوادگی، کاری و تحصیلی خود نامحرم بودن افراد را کمرنگ لحاظ می کنیم؟

خوب است می دانیم آنچه باعث نامحرم بدون افراد غریبه و دوری کردن از آنها در ما می شود در وجود همان ها که نامحرمیتشان را کمتر می دانیم هم وجود دارد، چرا با ایجاد اطمینان کاذب در خود نسبت به نامحرمان روح و جسم خود را به گناه عادت می دهیم؟ آیا احترام گذاشتن به دیگران دلیل بر فراموش کردن نامحرم بودنشان می شود؟ اصلاً چه لزومی دارد ما با یک نامحرم اینگونه راحت و صمیمانه رفتار کنیم؟ آیا این رفتار ما از ملزومات دینی ما است؟ چرا به دست خود، خود را در گرداب گناه می اندازیم، گردابی که رهایی از آن ممکن نیست؟

لطفاً نگوید همه همین طور شده اند، چرا که خود شما هم یک نفر از همین همه هستند و همین همه از یک نفر آغاز شده اند تا به همه رسیده اند.

“…إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجالِ”۱

“…جز برای شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود، یا بندگان خود، یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به آن ندارند.”

۱-  سوره نور آیه ۳۱ (تفسیر آیه)