تبصره های اسلام برای پوشش اداری

شما در محل کارتان از چه لباس ­هایی استفاده می­ کند؟

آیا این پوشش مورد علاقه شماست یا جزء قوانین کارتان محسوب می ­شود؟

تا به حال دوست نداشتید در محیط کار با پوشش خود فردی متفاوت نسبت به دیگران باشید؟

تا کنون به این فکر کرده­اید که پوشش در محیط اشتغال باید چه ویژگی­هایی داشته باشد؟

یا اینکه فرم لباس و پوشش شرکت شما تا چه اندازه با موازین اسلامی و دینی همخوانی دارد؟

و هزاران سؤال دیگر درباره پوشش و فرم ­های اداری ….

همه ما تا به حال حداقل یکبار با مراجعه به اداره یا شرکتی شاهد نوع پوشش کارمندان آنجا بوده­ایم. هر محیطی به اقتضای فضا و نوع و محتوای کاری پوشش خاصی را می طلبد و هر فرمِ کاری باید مناسب با محیط آنجا باشد.

پوشش افراد و چگونگی حضور آنها در محیط کار از اهمیت بالایی برخوردار است و این اهمیت به حدی است که گاهی نگرش فکری و اعتقادی افراد و گروه­ های یک اداره یا شرکت را می­ توان از نوع پوشش آنها تعیین کرد.

پوشش وفرم ­های اداری

از آنجا که محیط ­های کار محلی رسمی است لذا پوشیدن هر نوع لباسی در آنجا مجاز نمی­ باشد و این قانون نه تنها در ایران بلکه در همه جای جهان به چشم می خورد. برخی ادارات برای کارکنان خود فرم خاصی در نظر گرفته ­اند و بعضی دیگر فقط رسمی بودن پوشش کارمندان برای آنها مهم است و بر نوع خاصی از لباس تأکید نمی ­کنند. استفاده از لباس فرم در شرکت ها و مؤسسات باعث تمایز آن از دیگر ادارات و شرکت ها و همبستگی اعضا و کارکنان آنجا می­ شود و همچنین هویت سازمانی برای این افراد به دنبال دارد.

پوشش ­های مشاغل اداری و آموزشی متفاوت است و در آن هماهنگی وجود ندارد، حتی برخی از ادارات مانند بانک ها با اینکه کارکنان آن یک نوع پوشش استفاده می­ کنند ولی برای تمایز افراد در هر بانک از رنگ خاصی استفاده شده است.

حقیقت آن است که پوشش و فرم لباس­ های کارمندان و کارکنان ادارات و مؤسسات دولتی و خصوصی باید متناسب با فرهنگ و عرف جامعه باشد ولی در واقع چیزی غیر از این است.

بهتر است برای روشن شدن این ادعا ابتدا درباره پوشش در جامعه اسلامی صحبت شود.

ویژگی­ های پوشش در مکان­ های عمومی از نظر اسلام

در دین اسلام بر پوشیدن نوع خاصی از لباس تأکید نشده است و تنها کیفیت و چگونگی پوشش مهم است. از نظر اسلام لباس و پوشش افراد ـ اعم از زن و مرد ـ در محیط­ های عمومی باید:

* مصداق لباس شهرت نباشد، یعنی فرد با پوشیدن آن انگشت­ نما نشود و توجه دیگران را به خود جلب ننماید.

* تمام اندام­های فرد به جز صورت و دو کف دست را بپوشاند؛ البته این حکم مختص بانوان است و منظور از پوشش اندام یعنی پنهان کردن برجستگی­های بدن، اما حد پوشش مردان در جامعه به اندازه­ای است که مصداق عریان بودن نکند و به همان مقداری که در جامعه عرف است باید خود را بپوشاند.

* رنگ آن زننده و تحریک­آمیز نباشد.

* مطابق شأن اجتماعی فرد باشد.

تطابق فرم اداری با معیارهای پوشش اسلامی

با توجه به اینکه پوشش اکثر مردان در محیط ­های اداری و آموزشی و حتی در مؤسسات و شرکت ­های خصوصی کت و شلوار یا لباس معمولی و شلوار با رنگ ­های مناسب و هماهنگ با عرف جامعه است، می­توان گفت که پوشش و فرم آنها تا حدودی با پوشش اسلامی تطابق و هماهنگی دارد، اما آنچه در این موضوع بیشتر مورد توجه و محل بحث است فرم لباس کارکنان زن در مؤسسات و شرکتهاست.

با اینکه در اسلام توصیه شده که لباس زنان در مکان­ های عمومی و در حضور نامحرمان باید پوشاننده اندام و برجستگی­ های بدن باشد و تحریک کننده و فسادانگیز نباشد، ولی شاهدیم که اغلب فرم لباس زنان در ادارات و مؤسسات دولتی و خصوصی مانتو و شلوار با مدل­ های مختلف است که برخی از این مدلها نیز مانند فرم آژانس ­های هوایی یا مهمانداران هواپیما بسیار جذاب و اندام نماست و به جز مؤسسات فرهنگی و مذهبی، کمتر شرکت یا اداره­ای را می ­توان یافت که کارمند زن را الزام به پوشش مناسب کنند؛ پوششی که مصداق عینی ۴ مورد بالا باشد.

بنابراین با صرف نظر از کارمندانی که در محیط کار از چادر استفاده می­ کنند (البته نه هر چادری سرکنی)، باید گفت که پوشش زنان در محیط اشتغال جامعه اسلامی ایران با آنچه مدنظر اسلام است مغایرت دارد و حتی گاهی فرهنگ و ارزشی غیر از آنچه در جامعه حاکم است را ترویج می ­کند.

 در آخر یادآوری می کنیم: مسئولان و مدیران ادارات و مؤسسات و طراحان لباس آنها باید با آگاهی از فرهنگ جامعه اسلامی و ارزشهای دینی و ملی فرم لباس کارمندانرا انتخاب کنند، چون اگر این لباس ها بر اساس هنجارهای فرهنگی و مذهبی باشد، قطعا می­ تواند عاملی در جهت حفظ و گسترش آنها قرار گیرد.

کاری از گروه دین و فرهنگ باحجاب