شما در محل کارتان از چه لباس هایی استفاده می کند؟
آیا این پوشش مورد علاقه شماست یا جزء قوانین کارتان محسوب می شود؟
تا به حال دوست نداشتید در محیط کار با پوشش خود فردی متفاوت نسبت به دیگران باشید؟
کد خبر: 11739
تاریخ انتشار : شهریور ۴, ۱۳۹۳
شما در محل کارتان از چه لباس هایی استفاده می کند؟
آیا این پوشش مورد علاقه شماست یا جزء قوانین کارتان محسوب می شود؟
تا به حال دوست نداشتید در محیط کار با پوشش خود فردی متفاوت نسبت به دیگران باشید؟
تا کنون به این فکر کردهاید که پوشش در محیط اشتغال باید چه ویژگیهایی داشته باشد؟
یا اینکه فرم لباس و پوشش شرکت شما تا چه اندازه با موازین اسلامی و دینی همخوانی دارد؟
همه ما تا به حال حداقل یکبار با مراجعه به اداره یا شرکتی شاهد نوع پوشش کارمندان آنجا بودهایم. هر محیطی به اقتضای فضا و نوع و محتوای کاری پوشش خاصی را می طلبد و هر فرمِ کاری باید مناسب با محیط آنجا باشد.
پوشش افراد و چگونگی حضور آنها در محیط کار از اهمیت بالایی برخوردار است و این اهمیت به حدی است که گاهی نگرش فکری و اعتقادی افراد و گروه های یک اداره یا شرکت را می توان از نوع پوشش آنها تعیین کرد.
پوشش وفرم های اداری
از آنجا که محیط های کار محلی رسمی است لذا پوشیدن هر نوع لباسی در آنجا مجاز نمی باشد و این قانون نه تنها در ایران بلکه در همه جای جهان به چشم می خورد. برخی ادارات برای کارکنان خود فرم خاصی در نظر گرفته اند و بعضی دیگر فقط رسمی بودن پوشش کارمندان برای آنها مهم است و بر نوع خاصی از لباس تأکید نمی کنند. استفاده از لباس فرم در شرکت ها و مؤسسات باعث تمایز آن از دیگر ادارات و شرکت ها و همبستگی اعضا و کارکنان آنجا می شود و همچنین هویت سازمانی برای این افراد به دنبال دارد.
پوشش های مشاغل اداری و آموزشی متفاوت است و در آن هماهنگی وجود ندارد، حتی برخی از ادارات مانند بانک ها با اینکه کارکنان آن یک نوع پوشش استفاده می کنند ولی برای تمایز افراد در هر بانک از رنگ خاصی استفاده شده است.
حقیقت آن است که پوشش و فرم لباس های کارمندان و کارکنان ادارات و مؤسسات دولتی و خصوصی باید متناسب با فرهنگ و عرف جامعه باشد ولی در واقع چیزی غیر از این است.
بهتر است برای روشن شدن این ادعا ابتدا درباره پوشش در جامعه اسلامی صحبت شود.
ویژگی های پوشش در مکان های عمومی از نظر اسلام
در دین اسلام بر پوشیدن نوع خاصی از لباس تأکید نشده است و تنها کیفیت و چگونگی پوشش مهم است. از نظر اسلام لباس و پوشش افراد ـ اعم از زن و مرد ـ در محیط های عمومی باید:
* مصداق لباس شهرت نباشد، یعنی فرد با پوشیدن آن انگشت نما نشود و توجه دیگران را به خود جلب ننماید.
* تمام اندامهای فرد به جز صورت و دو کف دست را بپوشاند؛ البته این حکم مختص بانوان است و منظور از پوشش اندام یعنی پنهان کردن برجستگیهای بدن، اما حد پوشش مردان در جامعه به اندازهای است که مصداق عریان بودن نکند و به همان مقداری که در جامعه عرف است باید خود را بپوشاند.
* رنگ آن زننده و تحریکآمیز نباشد.
* مطابق شأن اجتماعی فرد باشد.
تطابق فرم اداری با معیارهای پوشش اسلامی
با توجه به اینکه پوشش اکثر مردان در محیط های اداری و آموزشی و حتی در مؤسسات و شرکت های خصوصی کت و شلوار یا لباس معمولی و شلوار با رنگ های مناسب و هماهنگ با عرف جامعه است، میتوان گفت که پوشش و فرم آنها تا حدودی با پوشش اسلامی تطابق و هماهنگی دارد، اما آنچه در این موضوع بیشتر مورد توجه و محل بحث است فرم لباس کارکنان زن در مؤسسات و شرکتهاست.
با اینکه در اسلام توصیه شده که لباس زنان در مکان های عمومی و در حضور نامحرمان باید پوشاننده اندام و برجستگی های بدن باشد و تحریک کننده و فسادانگیز نباشد، ولی شاهدیم که اغلب فرم لباس زنان در ادارات و مؤسسات دولتی و خصوصی مانتو و شلوار با مدل های مختلف است که برخی از این مدلها نیز مانند فرم آژانس های هوایی یا مهمانداران هواپیما بسیار جذاب و اندام نماست و به جز مؤسسات فرهنگی و مذهبی، کمتر شرکت یا ادارهای را می توان یافت که کارمند زن را الزام به پوشش مناسب کنند؛ پوششی که مصداق عینی ۴ مورد بالا باشد.
بنابراین با صرف نظر از کارمندانی که در محیط کار از چادر استفاده می کنند (البته نه هر چادری سرکنی)، باید گفت که پوشش زنان در محیط اشتغال جامعه اسلامی ایران با آنچه مدنظر اسلام است مغایرت دارد و حتی گاهی فرهنگ و ارزشی غیر از آنچه در جامعه حاکم است را ترویج می کند.
در آخر یادآوری می کنیم: مسئولان و مدیران ادارات و مؤسسات و طراحان لباس آنها باید با آگاهی از فرهنگ جامعه اسلامی و ارزشهای دینی و ملی فرم لباس کارمندانرا انتخاب کنند، چون اگر این لباس ها بر اساس هنجارهای فرهنگی و مذهبی باشد، قطعا می تواند عاملی در جهت حفظ و گسترش آنها قرار گیرد.
دیدگاه