قلم های نجیب

از باغ می برند چراغانیت نکنند تا کاج جشن های زمستانیت کنند پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

کد خبر: 15613

تاریخ انتشار : آذر ۱۶, ۱۳۹۳

کاری از گروه ادبیات و فرهنگ باحجاب

پربازدیدترین

ارسال نظرات
نظرات بینندگان

قلم های نجیب

در حال حاضر نیز ما شاعرانی با قدرت کلام بالا و متعهد به ارزش های فرهنگی و مذهبی داریم که توانسته اند در بین مردم از محبوبیت زیادی برخوردار شوند.

فاضل نظری

از سروده های او:

از باغ می برند چراغانیت نکنند

تا کاج جشن های زمستانیت کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن ازچاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

ای گل گمان مبر به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یک نقطه بیش فرق رجیم و رحیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند

مصطفی صابر خراسانی

از سروده های او :

یا ثامن الائمّه، من از کثرت گناه

در بارگاه قدس تو آورده ام پناه

چندان اسیر دست هوی و هوس شدم

تا موی من سپید شد و روی من سیاه

تا در جوار قرب تو یابم مگر که ره

اینک زره رسیده پشیمان و عذر خواه

قومی به اشتباه، گرم نیک بشمرند

چون نیستم نکو، نشود بر من اشتباه

ای آن که از نگاه تو احیاست عالمی

باشد که بفکنی به ماز مرحمت نگاه

ناصر فیض

ناصر فیض در ۲ خرداد سال ۱۳۳۸ در قم متولد شد؛ و دارای مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی است. تا سال ۱۳۷۳ ساکن قم بوده و بعد از آن در تهران ساکن شد.

از سروده های او :

باید که شیو ه ی سخنم را عوض کنم

شد، شد، اگر نشد، دهنم را عوض کنم

گاهی برای خواندن یک شعر لازم است

روزی سه بار انجمنم را عوض کنم

از هر سه انجمن که در آن شعر خوانده ام

آنگه مسیر آمدنم را عوض کنم

در راه اگر به خانه ی یک دوست سر زدم

اینبار شکل در زدنم را عوض کنم

وقتی چمن رسیده به اینجای شعر من

وقت است قیچی چمنم را عوض کنم

پیراهنی به غیر غزل نیست در برم

گفتی که جامه ی کهنه ام را عوض کنم

دستی به جام باده و دستی به زلف یار

پس من چگونه پیرهنم را عوض کنم؟

هاشم کرونی

هاشم کرونی در سال۱۳۵۸ در شیراز در خانواده ای متدین به دنیا آمد، او شاعر، نویسنده، منتقد و روزنامه نگار است و در حال حاضر ساکن شیراز است.

از سروده های او:

چه نمازی است نمازی که امامش باشی

نیتش باشی و احرام و سلامش باشی

تا قیامت نرود مستی قومی که شما

ساقی صف به صف شرب مدامش باشی

رشک خورشیدی و چون حادثه دیدن دارد

آفتابی که شبی ماه تمامش باشی

چه نمازی ست نمازی که قنوتش عشق است

که تو بشکوه ترین ذکر قیامش باشی

نه فلک قامت خون بسته و مستی تو هنوز

وه چه حالی ست که اسباب دوامش باشی

تو و هفتاد و دو تکبیر در این بزم بلا

خوش به این قوم اگر ساقی جامش باشی

مطالب مرتبط :

دیدگاه

لغو پاسخ

دیدگاه

لغو پاسخ

پربازدید ترین ها