فقط چند فیگور عاشقانه؟!

 مراسم عروسی با همه دغدغه های اصلی که دارد به عنوان مهمترین خاطره زندگی هر فردی به شمار می آید. خاطره ای که تلاش می کنی تا به هر قیمتی شده از آن یادبودهایی بسازی تا هر گاه دلتنگ شدی یا خواستی بعدها به دیگران مانند فرزندانت نشان دهی، به این یادبودها بازگردی و شادی و نشاط حاصل از این انتخاب و شروع را به دیگران نمایش دهی.

در نتیجه برای گرفتن عکس عروسی باید به جایی مراجعه کنید، که حتما بتواند آنچه را که دوست دارید، را به آن صورت که می خواهید، تهیه نمایید.

 درگذشته شاید برای آغاز دهه پنجاه در ایران، برای این یادگاری ها به گرفتن عکس عروس و داماد به همراه خانواده هایشان که تنها شامل دو یا سه عکس بود اکتفا می کردند. ولی امروزه نه تنها تعداد بلکه تنوع در شکل عکس هایی که برای عکاسی این گونه مراسم های یادبود گرفته می شود، بسیار زیاد شده است. در کنار تنوع عکس ها که همراه با نوعی هزینه بالایی است، وجود این تنوع و بالا بودن قیمت گاهی افراد را دچار نوعی تردید می کند.

تینا که به زودی مراسم عقدکنانش برگزار می شود، با حالتی ناراحت می گوید: چند روز پیش به همراه همسرم به آتلیه رفتیم تا بتوانیم قرار داد و همچنین ژست های مورد نظر خود را انتخاب کنیم. از دیدن بعضی از عکس ها که در آن به راحتی عکس گرفته بودن و یا بهتر است بگویم بدون این که آیا این عکس ها بعدا به طور کامل در اختیار خودتان قرار می گیرد یا نه خیلی ناراحت کننده بود. ای کاش این عکس ها تنها به داشتن چند فیگور رمانتیک همراه بود اما بعضی از آنها حتی برهنگی را به نمایش می گذاشت که من و همسرم لزوم وجود چنین عکسی را درک نکردیم و ازآنجا بدون قرار داد بیرون آمدیم اما همچنان به دنبال جایی هستیم تا بتوانیم عکس های مناسب با هزینه های مناسب بگیریم.

زینب تک دختر خانواده که حدود دو ماه پیش نامزد کرده است،  می گوید: در حال بررسی بهترین آتلیه هستم تا بتوانم بهترین عکس ها را برای روز عروسی داشته باشم. البته بیشترین دغدغه زینب؛ از عکس شب عروسی است که به عنوان پیش نمایش قرار است در میان میهمانان پراکنده شود و یا در طول سالن به نمایش در بیاید. بر این اساس به دنبال بهترین ژست ممکن در عکس آن شب می گردد که هم در آن تمام عشقش را به همسرش به نمایش گذارد و هم به قول خودش خاص باشد. منظورش را که از خاص بودن می پرسم می گوید: تا به حال نمونه اش را ندیده باشم و وقتی همه میهمانان می بینند، بگویند چه عکس زیبا و جذابی.

منیژه زنی که حدود شش ماه پیش ازدواج کرده است وقتی از آتلیه عکاسی اش حرف می زند فقط یک کلمه می گوید: ماهنوز برای گرفتن عکس های آتلیه مان نرفتیم. دلیلش  را که جویا می شوم، می گوید: آنطوری که می خواهم عکس ها نشد از طرفی روز عروسی برای ما مشکلی پیش آمده بود که تمام فیگورهای عروسی مان بیشتر تخیلی بود در حقیقت من در آن حالت اصلا شاد نبودم چه برسد به این که رفتارها رمانتیکی داشته باشم. از طرفی این قدر عکاس ما را چرخاند و مدل های مختلف آن هم جلف از ما گرفت که اصلا حضور این عکس ها را در منزلمان لزومی نمی بینم، البته این تنها نظر من نیست همسرم هم این عقیده را دارد.

مریم به تازگی با امیر نامزده کرده است . او در حال آماده کردن وسایل عقدشان می باشد. درباره آتلیه برای عروسی که از او پرسیدم می گوید: من فقط برای عروسی آتلیه نمی خواهم، چون مگر آدم چند بار عقد می کند می خواهم برای مراسم عقد هم به آتلیه بروم. از او از میزان هزینه ها پرسیدم ، گفت: هزینه‌اش مهم نیست، مهم نوع عکس و این که به روز باشد است. به او گفتم: منظورت از به روز بودن نوع عکس‌ها چیست؟ مریم جواب داد: گرفتن عکس در بهترین حالت های رمانتیک، اسپرت، عاشقانه و …  هر چند هزینه زیادی مثلا نزدیک به ۱۵۰میلیون باید بدهم اما می ارزد.

سعیده از دختران دیگری است که در حال آماده کردن وسائل مراسم عقد کنان است،  وقتی از آتلیه جویا می شوم، می گوید: ما اصلا دنبال آتلیه نرفتیم. دلیلش را پرسیدم. جواب داد: ما به آتلیه های مختلف رفتیم وقتی نوع عکس هارا دیدیم( آن هم شکل هایی که قابل گفتن نیست) و هزینه های آن را سنجیدیم، به این نتیجه رسیدیم که نیازی به رفتن آتلیه نیست. من و همسرم هم به این نتیجه رسیدیم به جای هزینه این چنینی که قرار است چند تا عکس شود که نتوانی به دیگران نشان بدهی یا حتی خودت هم از دیدنش حالت بهم بخورد، این هزینه را برای خرید یک دوربین نسبتا مناسب (البته ارزان تر از عکاسی آتلیه) تهیه کنیم، و با همان هم چند عکس که واقعا مناسب باشد بگیریم تا با این کار هم از نظر مالی کمکی به زندگی باشد هم از این که مطمئن هستی دیگر هر عکسی به هر شیوه ای نمی گیری و این عکس ها در نهایت در اختیار خودت است و هر کسی به آن دسترسی ندارد.

لیلا که در حدود سه سال پیش ازدواج کرده از وضعیت آتلیه عروسی اش راضی نبود، دلیلش را که جویا شدم، گفت: از دست خانم و آقای صاحب آتلیه ناراحتم و هنوز که هنوز است احساس گناه می کنم. آنها برای این که تو را متناسب با عکس خودشان و یا ژست ها و فیگورهای مورد نظرشان دربیاورند بدون توجه به این که تو به عنوان یک خانم یا آقا نامحرم هستی به تو دست می زدند و این مسأله من و همسرم را ناراحت می کرد طوری که در نهایت همسرم با خانم آتلیه ای مشاجره کرد و اوهم در تلافی این کار عکس‌ها را خراب کرد هرچند قیمت کار خود را از ما دریافت نمود.

ریحانه سه ماه دیگر عروسی اش است، از او درباره آتلیه که سوال می کنم می گوید: من هنوز جایی پیدا نکرده ام. دلیلش را جویا می شوم می گوید: هزینه های بالایی برای گرفتن عکس از ما خواسته اند که برای شروع یک زندگی آنهم به وسیله ما که از یک قشر متوسط جامعه هستیم بسیار سخت است. یعنی هزینه‌ای که ممکن است مجبور شویم به خاطر آن از چیزهای دیگر بگذریم.

حمیده که نزدیک به ۱۲ ساله ازدواج کرده، می گوید: من، به کسی رفتن به آتلیه را توصیه نمی کنم، چون معتقدم باید تمام مدت فیلم بازی کنی و اصلا خودت نیستی از  طرفی هم باید مواظب باشی که فرزندان و دیگران آشنایان نبینند. خب این چه عکس و یادگاری است.

گرفتن عکس های عروسی به این قیمت که تنها یادگاری برای زندگی  باشد، آن هم یادگاری که دغدغه حفظ آن از چشمان نامحرم یا حتی نگران از ایجاد بی حرمتی در میان محارم، چیزی است که در میان همه کسانی که به نوعی دارای حیا و غیرت هستند به خوبی دیده می شود.

ترویج در جهت نشان دادن عکس های خصوصی خود به دیگران آن هم به شکل های نا متعارف و نامناسب، ایجاد قبح شکنی در جامعه می کند به گونه ای که دیگر دیدن تصاویری این چنینی از سوی دیگران، عادی خواهد بود و تنها برخوردی که با آن خواهند داشت این است که، خب هست دیگر، چه اشکالی دارد.

اما همین امر باعث ترویج بی حیایی و عادی جلوه دادن می شود و لازم است بدانیم این ترویج جامعه را در همین سطح نگه نمی دارد بلکه بعد از مدتی نوعی زیاده خواهی به همراه خواهد داشت که این مسأله شکل گیری انواع بیشتری و ناگوارتر از بی حیایی در فرد را ترویج خواهد کرد و این درحالی است که حضرت رسول سلام الله علیه می  فرماید: شخص بی‎حیا دین ندارد.

کاری از گروه سیک زندگی باحجاب