مدلینگ ؛ پدیده ای نوظهور

مدل یا مانکن به فرد با افرادی گفته می شود که بوسیله هنر و ویژگیهای فردی خود محصول کالا خدمات و یا اطلاعاتی را به بهترین نحو به مخاطب ارائه می کنند و سبب ثبت بهتر نام آن محصول در ذهن مخاطب می‌گردند. بسیاری از محصولات در سراسر جهان با چهره و نام یک مدل به توفیق رسیده و شناخته شده اند.

مدلهای ایرانی همانند دیگر استعدادهای ایرانی در جهان موفق و درخشانند و به عنوان مدلهای تراز اول شناخته می شوند. حضور افرادی چون کامران البرزیان بر روی جلد مجله ووگ ( Vouge ). فرزان اطهری بر روی مجله منز هلت (Men’s Health  ) و یا بسیاری از مدلهای دیگر ایرانی موید استعداد و اعتبار مدلهای ایرانی در جهان است.

در شوهای لباس، در عرض ۳ دقیقه باید لباس قبلی را عوض کنیم، سرتاپایمان را چک کنیم و مراقب باشیم مو ها و قیافه مان به هم نریخته باشد تا دوباره روی سن برویم. تعداد مدل ها ۱۰ نفر است و تا دوباره نوبت هر مدل برسد که روی سن برود، حداکثر۳ دقیقه طول می کشد. زمانی که شو داریم، نمی توانیم چیزی بخوریم. فقط اجازه داریم مقدار کمی آجیل بخوریم که گرسنگی نکشیم، چون شکممان جلو می آید. حتی یک لیوان آب هم نمی خوریم!

 همه آدم ها روی ۲ خط راه می روند که به آن «دبل-لاین» می گویند اما مانکن ها باید روی یک خط راه بروند؛ یعنی اگر جای پای مانکن ها را به هم وصل کنید، آنها روی یک خط راه می روند. البته یک مدل راه رفتن دیگر هم برای مانکن ها هست که ما آن را آموزش نمی دهیم. به این مدل، x می گویند؛ یعنی یک مانکن در هر ۲ قدم، یک x می کشد. ما این نوع راه رفتن را در ایران آموزش نمی دهیم چون اسلامی نیست.

صحبت های بالا، همگی تعاریف و توضیحات افرادی است که مدتی است با عنوان مدل در حرفه مدلینگ مشغول به فعالیت هستند.

رونق بازار، افزایش تقاضای مصرف کنندگان، به وجود آمدن رفاه نسبی در زندگی طبقه متوسط و همچنین ابزارهای ارتباطی، انسان ها را به سوی توجه بیشتر به ظواهر زندگی سوق داد. در عصر ارتباطات هم دنیای بی انتهای تبلیغات، چرخه تولید و مصرف را چنان گسترش داده است که به دنبال آن خیابان های تهران پر می شود از لباس های زرد، سبز، نارنجی و قرمز، کفش های هری پاتری، شلوارهای کوتاه، مانتوهای آستین کوتاه، بلوزهای تنگ، موی تن تنی و تیفوسی، رنگ موهای فانتزی و… خلاصه هر آنچه که بخواهید هست! حتی گاه اگر بر اثر یک اشتباه، محصولی تولید شود که هیچ مبنا و قاعده ای نداشته، یکباره به مد اول کشور تبدیل می شود.

همه این ها دست به دست هم داده است که حتی خود ما آدم ها نیز وارد این چرخه مصرف گرایی بشویم و برای تبلیغ هرچه بیشتر کالاهایی که برای خودمان می باشد تلاش کنیم و صنعتی به نام مدلینگ را ایجاد کنیم..!!

و به گفته خود مدل ها؛ مدلها در اصل به دو دسته تقسیم می شوند. مدلهایی که در مقابل دوربین هنرمندان عکاس قرار می گیرند و تصاویر آنها بر روی بیلبوردها و مجلات با اهداف تبلیغاتی استفاده می‌شود که به آنها photo models (عکس- مدلها) می گوییم. و مدلهایی که برای catwalk (اجراهای زنده) مورد استفاده قرار می گیرند و بر روی صحنه هنر خود را به صورت زنده به نمایش می گزارند.

البته عده ای از مدلها نیز به صورت خصوصی تر در آتلیه ها مشغول به فعالیت هستند. با این شیوه که ژست های لازم برای عروس و دامادها را به صورت زنده و عملی نمایش می دهند، که قاعدتا لازم است برای این کار پوشش هایی که ژست ها را به خوبی نشان دهد را استفاده کنند و البته گهگاهی برای نمایش بهتر کنار عروس وداماد نیز قرار بگیرند. اینکه در این جور مواقع ارتباط محرم و نامحرم در این حالت ها به چگونه خواهد بود نیز قابل تأمل است.

بحثی که در اینجا مطرح است، و تقریبا دغدغه ای عمومی می باشد؛ مسئله اهمیت به حیا و حیاورزی در این حرفه می باشد. قطعا در ابتدای امر برای شخصی که حالا به راحتی به عنوان مدل فعالیت می کند نیز این موضوع دغدغه ای حتی کمرنگ بوده است.

درست است که ژست های عروس و داماد ها امری خصوصی است و تنها در آلبوم های شخصی خودشان قرار داده می شود اما سرانجام photo modelها و catwalkها چه خواهد بود؟ عکس هایی که از جوانان مدل با پوشش های نامناسب و عموما غیر اخلاقی گرفته می شود که آرشیو خصوصی آنها نیست و قطعا انتشار آنها امری بدیهی خواهد بود همان طور که هم اکنون نیز با سرچ واژه مدلینگ ایرانی بسیاری از همین عکسها به راحتی رویت خواهند شد.

چنان که به وضوح مشخص است معمولا نشان دادن برند پوششی خاص هدف اولیه مدل ها می باشد، اما باید دید با توجه به اینکه این موضوع نیز پدیده ای نوظهور و گرفته شده از فرهنگی متغایر با فرهنگ ایرانی اسلامی می باشد در فرهنگ ما این هدف پذیرفته شده هست یا خیر؟!

در پاسخ تنها می توان به حدیثی از پیامبر عظیم الشان اسلام اشاره کرد که می فرماید:« ما من احد یلبس ثوبا لیباهی به فینظر الناس الیه الاسم لم ینظر الله الیه حتی ینزعه» ؛«یعنی هر کس لباس بپوشد که بدان مباهات کند و مردم به او بنگرند خدا به او ننگرد تا آن لباس را از تن به در کند.»

کاری از گروه سبک زندگی باحجاب