متولیان فرهنگ و عکسهای آتلیه ای بازیگران!

چگونه است که باید  با جستجوی نام بازیگران در موتورهای جستجوی عکسهایی از نوع آتلیه ای، که با آرایش غلیظ گرفته شده است. 

در این زمانه که اینترنت جایگاه پر مخاطبی در میان جوامع پیدا کرده است، کمتر اتفاق می افتد که کسی اهل وبگردی نباشد و  در عین حال در میان صفحاتی که روزانه مرور می کند به پیوندهایی با این عنوان”آخرین  عکسها از [فلان] هنرپیشه سریال [فلان]” بر نخورد”  عکسهایی که در معمولی ترین شکلشان تفاوتهایی پایه ای با تصویری که شما در خروجی رسمی سینما و تلویزیون از آنها دیده اید دارند.

دیگر همه خوب می دانند که هنرپیشه های  سینما و تلویزیون جمهوری اسلامی؛ دو چهره رسمی دارند، یکی آنکه بر خروجی تلویزیون و سینما قرار می گیرد و با گفتمان رسمی فرهنگی کشور هماهنگی دارد، حدود و ثغوری دارد و در چارچوبی می‌گنجد و دیگری آن چیزی است که ابتدا بر روی جلد و صفحات مجلات عامه پسند یا با صطلاح زرد رواج پیدا کرد و بعد ها به فضای مجازی رسید و حالا به یکی از روزآمد ترین محصولات فرهنگی کشور تبدیل شده است.

” فرهنگ” واژه ای به ظاهر آرام و در باطن پر هیاهو و جنجال آمیز، پر از مرزهایی که قرار بود با انقلابی از جنس فرهنگ تحولات بسیاری در آن روی دهد ولی …

“باید کسانى که فیلم سازند، معلوم بشود که اینها چکاره اند؟ چه جورى بوده اند، وضع روحى شان، وضع زندگى شان، وضع معاشرتشان، قبلا چه جورى بوده است آیا تحول حاصل شده برایش، تحول روحى، یا اینکه باز همان ته مانده سفره شان هست و قلبهاى شان.” شاید سال ۶۱ که امام خمینی(ره) این سخنان مهم در خصوص فیلمسازان ایرانی را ایراد فرمودند، آینده ای اسلامی ـ ایرانی را برای بخش اعظم و البته تأثیرگذار فرهنگ جامعه، یعنی “سینما و سینماگران” کشور متصور بودند که اینگونه به مهم ترین موضوع در این مقوله که همان “خودسازی” و “تحولات روحی” فیلم سازان ایرانی می باشد، پرداختند.

“جنس انقلاب اسلامی ایران فرهنگی است” و این جمله تکراری، شاید بارها و بارها طی ۳۲ سال گذشته از عمر این انقلاب گفته شده است، اما حقیقا برای پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی ایران در بخش اعظم فرهنگ این مرز و بوم که اختصاص به سینما، تئاتر، تلویزیون، رادیو، موسیقی و اهالی آنها دارد چه استراتژی‌هایی اتخاذ و چه برنامه هایی اجرا و عملی شده است؟

سینمایی که قرار بود فرهنگ اسلامی ـ ایرانی را پس از انقلاب رواج دهد و صدای انقلاب را به گوش جهانیان برساند، به راستی چه مقدار از این وظیفه خطیر و تأثیر گذار خود را عملی ساخته است؟!

در شرایطی که بحث حجاب و عفاف و البته پوشش بانوان به دغدغه اصلی مردم و مسئولان کشور تبدیل شده است و مردم، مراجع و مسئولان خواستار رسیدگی به مشکل بدحجابی در کشور هستند، شاهد رواج اتفاقی ناپسند در میان بانوان بازیگر کشورمان هستیم؛ “عکس های آتلیه ای تحریک کننده”، پدیده ای که در عالم هنرپیشگی چه در سینمای غربی و چه در سینمای ایران به انواح مختلف مسوبق به سابقه بوده است.

جالب این است که بر روی همه این  عکس  ها نام یک  آتلیه  نقش بسته است و در ذیل برخی از آنها نیز نام عکاس کاملا خوانا است. پس زمینه و برخی دکورها در عکسهای آلبوم های  مختلف یکی است و در نهایت بعضی  عکس ها با تکنیک های  مشابهی افکت گرفته اند.

به راستی چرا باید عکس های  این چنینی از هنرپیشه‌ها به صورت وسیع در فضای مجازی پخش شود؛ شاید در نگاه اولیه این ماجرا از طرف هنرپیشه ها کاملا حل شده باشد، به همان دلیلی که قبل تر عکس‌هایشان در مدلهای مختلف بر روی جلد نشریات زرد قرار می رفت، عطش شهرت همه چیز را به خوبی توضیح دهد، برای هر هنرپیشه ای شهرت از نان شب هم واجب تر است و دست به دست شدن تصاویر او در اینترنت تا حدی این عطش را می تواند تسکین دهد. برای دارندگان پایگاه  های اینترنتی هم به صورت معمول این نوع تصاویر همان تعریفی را دارد که برای سردبیران زرد نامه ها، تیراژ بالا تر و برای مفهوم برای مخاطب نیز همان است.

اما آیا نتیجه ای که مردم ایران از انقلاب انتظار داشتند با این دو خواسته “شهرت و مخاطب بالا” قابل جایگزینی می باشد؟

آیا غیر از این می باشد که بازیگران هر کشوری که از بودجه های فرهنگی آن کشور به جایگاه و شهرتی دست یافته اند به نوعی سرمایه های فرهنگی آن کشور محسوب می شوند و سرمایه فرهنگی بودن نتایجی همچون ترویج دیگاههای و افکار فرهنگی آن کشور را به همراه دارد؟ کاری که تقریبا اکثر بازیگران سایر کشورها  به خوبی آن را انجام می دهند؟!

حال چگونه است که در جمهوری اسلامی ایران، با وجود داشتن فرهنگ غنی و عظیم اسلامی ایرانی و با وجود آرمان های والای انقلابی که فرهنگ حیا تنها یکی از این ارمان ها می باشد، باید با جستجوی نام بازیگران در موتورهای جستجوی عکسهایی از نوع آتلیه ای، که با آرایش غلیظ گرفته شده است و بدتر از همه با لباس های بدن نما و تحریک کننده و البته با “فیگورهای مبتذل” که به تازگی مد شده یا لااقل بسیار فراگیر شده، به تحریک جوانان به سبک مانکن های غربی می پردازند که برخی بازیگران زن ایرانی، دانسته یا ندانسته، خواسته یا ناخواسته به همان سبک عکس گرفته و آن را منتشر می کنند را مشاهده کرد؟!

در این زمانه چقدر جای خالی وظیفه شناسی در عرصه فرهنگی هنرمندان احساس می شود؟!

کاری از گروه سیک زندگی باحجاب