ولعِ جمعی آرایش

حتما شما هم با آن دسته از افرادی که در مترو و یا در اتوبوس و در مکان هایی خارج از خانه صورت خود را آرایش می کنند مواجه شده اید.

هرچند در دهه ها و سالهای گذشته و حتی در طول تاریخ گرایش به آرایش کردن وجود داشته و همیشه هزینه های هنگفتی توسط زنان و دختران صرف زیبایی و آرایش بدن و صورتشان شده ولی هرگز تا این حد و شدت ولع جمعی وجود نداشته است.

از طرفی این تمایل و گرایش شدید به آرایش و نیز پایین آمدن سن شروع استفاده از لوازم آرایش در دختران نوجوان این سوال را مطرح می کند که علت این استقبال و این توجه زیاد به این کالاهای مصرفی چیست؟

چرا در بین مردم ما این مساله به موضوع مهم، و دغدغه ای اساسی تبدیل شده است؟

چرا دغدغه؟

این دغدغه ها ناشی از چند نکته است؛ یکی از دلایل قطعی افزایش انحرافات اجتماعی و افزایش ناامنی‌های اجتماعی دختران است.

دلیل دیگر حکومت دینی مبتنی بر شریعت اسلامی است که با نوع آرایش کردن در فضای عمومی و جلوه گری خیابانی  مخالفت دارد. به هر حال با محور قرار گرفتن تن و گرایش به انعکاس زیبایی های آن در جامعه و ارتباط آرایش با هویت دختران امروز بررسی آن از دید همین قشر جامعه برای فهم بهتر علل این تمایل ها دارای ارزش است.

به همین خاطر در بین گروهی از دختران که عموما دارای تحصیلات دانشگاهی بودند و ظاهر آنها هم نشان دهنده تمایلشان به استفاده از لوازم آرایش است این موضوع را مطرح کردیم.

ملاک تعیین نوع و میزان آرایش در میان دختران

عموم آنها معتقد بودند که نوع، میزان و نحوه آرایش آنها بسته به نوع فعالیت روزانه شان که می تواند شامل دانشگاه، خرید، مهمانی، زیارت، متفاوت است.

برخی دیگر از آنها مکان فعالیت شان را در میزان آرایش موثر می دانند. خانم کارشناس علوم تغذیه چنین می گوید: آرایش من بستگی به محیط کارم دارد، اگر محیط خصوصی باشد یا برای خرید به سمت بالای شهر بروم بیشتر آرایش می کنم.

برخی از آنها که سن کمتری دارند آشنا یا غریب بودن محیط و فضاهایی را که در آن تردد می کنند در تنظیم میزان آرایش خود موثر می دانند.

حتما شما هم با آن دسته از افرادی که در مترو و یا در اتوبوس و در مکان هایی خارج از خانه صورت خود را آرایش می کنند مواجه شده اید. در میان این افراد دو گروه دختران هستند؛ یکی بچه هایی که در فضاهای آشنا مثل مهمانی یا کلاس درس، ترجیح می دهند آرایش کنند ولی اگر در فضای ناآشنا باشند این کار را لازم نمی دانند. ماحصل نظرات این دختران این است که آنها آرایش کردن را در برقراری ارتباط و میزان نفوذ خود، موثر دانسته و آن را نیاز می دانند. و این دقیقا همان نقص و عدم اعتماد به داشته هاست که طرف را وادار به جلب توجه به ظاهر می کند، واز بدن و صورت خود به عنوان ابزاری کارآمد در جلب توجه استفاده می کند.

برخی دیگر آرایش را در محیط های غریبه ترجیح می دهند تا آشنا، این امر نتیجه مخالفت خانواده و تفاوت هنجارهای آنها با تمایلات دختر است که نشات گرفته از ترس از خانواده و عدم اعتماد به نفس در داشته های مادی و معنوی دیگر در محیط عمومی و اجتماعی است.

برخی از دختران که سنی بین ۱۸ تا ۳۰ سال دارند جنس مخاطبی را که در طول روز با او در ارتباط و تعامل هستند را در میزان آرایش موثر می دانند.

احمدی که دانشجوی ترم پنج است می گوید: اگر قرار باشد در محیط زنانه حضور پیدا کند آرایش کردن یا نکردن برایش اهمیتی کمتری دارد ولی اگر بخواهد در فضایی مختلط حضور پیدا کند حتما آرایش می کند. این صحبت وی با موافقت جمع همراه بود.

ملاک انتخاب رنگ آرایش

وقتی که حرف به بحث انتخاب رنگ آرایش رسید نکات جالبی مطرح شد که برخی از آنها وابسته به هدف آنها از آرایش بود: برخی پنهان کردن نقص خاص در صورت و یا برجسته کردن یک عضو زیبای صورتشان برای جلب توجه بیشتر را هدف می دانند و رنگی که انتخاب می کنند هم متناسب با همین خواسته آنهاست. خانم راد معتقد بود: مثلا اگر فرد لب زیبایی دارد باید از رژلب های براق و با رنگ های تند استفاده کند ولی در غیر آن از رنگ تیره استفاده می کند.

برخی به هدف جوانی وشادابی، دیگری برای ایجاد تفاوت میان خود و دیگران از رنگ آرایش خاص بهره می برند هرچند که آن رنگها خواهان و زیبایی خاصی نداشته باشد. برخی به جهت زیبایی این کار را می کنند و به همین علت هزینه زیاد و بارها امتحان انواع واقسام این وسایل مختلف، کار روزانه آنهاست چرا که بعد از مدتی یکنواختی در آرایش نیاز به تنوع هم پیدا می کنند.

گروهی دیگر از دختران، هم اصل آرایش و هم سبک و رنگ انتخابی را وابسته به رنگ و نوع لباس هایشان می دانند که با تغییر آن به طور قطع باید تغییر یابد. در این میان سهیلی دانشجوی ترم آخر رنگ پوست، چشم، و فرم صورتش را هم در آرایش و رنگ انتخابیش موثر می داند.

برخی از آنها با در نظر گرفتن نگاه جامعه نوع آرایش و رنگ آن را انتخاب می کنند. خانم سماوی معتقد است استفاده از برخی رنگها مثل رژهای قرمز و تند در جامعه مفهوم خاصی دارد و یک خانم متشخص از آن استفاده نمی کند. ولی خانم قریشی با رد این نظر گفت: امروزه مفاهیم رنگ ها تغییر کرد و جامعه متفاوت به آرایش بانوان نگاه می کند!

ماحصل حرفهای دخترانه این جمع با تحصیلات آکادمیک چند نکته است که جدا از اصل بحث مشروعیت آرایش در سطح شهر، برای همه مردم، خانواده ها ونیز مسوولین قابل تامل است.

اول اینکه چرا دختران امروز جامعه ما اولین و راحت ترین راه در برقراری ارتباط با دیگران را آرایش می دانند و آن را در میزان نفوذ خود مؤثر می پندارند؟

قطعا تغییر نگاه و ذائقه جامعه و معطوف کردن تمام حواس دختران از دوران کودکی روی بحث زیبایی ظاهری و شیک بودن و تربیت آنها در چنین فضایی، این کشش و ولع سیری ناپذیر را در نوجوانی و جوانی ایجاد می‌کند.

دوم اینکه ما در دورانی که موظف به تربیت بچه ها و آموزش آنها بودیم راه های تعامل و برقراری ارتباط با دیگران و اجتماعی شدن را به آنها درست انتقال نداده و با روش های تربیتی نادرست آنها را به سوی عروسک بودن و زیبایی های ساختگی و کاذب سوق دادیم و همین تغییر مفاهیم فرهنگی و نوع نگاه و ذائقه مردان جامعه به زنان، دختران و همسران سبب ایجاد رفتارهای عجیب و غیر دینی و بی قیدانه و دور از حیا و عفاف دخترانه امروز شده است.

کاری از گروه سبک زندگی با حجاب