کلا دو ساعت وقت برای امر به معروف گذاشتم

محرم بود یک روز دوستم اومد و گفت که باید کاری بکنیم باید امر به معروف و نهی از منکر کنیم، رفتیم دنبال کار اما… همون اول کار تنها شدم دوستم به دلایلی نتونست همکاری کنه، اما این تصمیم عین خوره افتاده بود به جونم، باید یک کاری میکردم موضوع رو با فرمانده پایگاه درمیون گذاشتم، استقبال کرد و مبلغی رو به عنوان هزینه این کار بهم داد، از اینو اون نظر خواستم، میخواستم راهنماییم کنن

از خیلی ها پرسیدم  چه جور باید خانم ها ی بد حجاب رو امر به معروف و نهی از منکر کرد؟ آخه من اصلا تجربه این کارو نداشتم؛ انصافا دوستان راهنمایی کردن مدتی گذشت، بعد از کلی کلنجار بین  خدا و خودمو شیطان بالاخره خدا کمکم کرد، دیگه تصمیممو گرفتم، دو ماه بعد رفتم ۳۰ تا  جعبه گرفتم و ۴متر روبان ۳۰تا هم سنجاق روسری. تو این فکر بودم چه جمله ای بنویسم بذارم تو جعبه.

 از اینکه جمله رو توی چی بنویسم تا اینکه توی چی بذارم بعد بذارم تو جعبه تا… فکر کردم.. یک ماه از خرید جعبه ها گذشت، نگاهم که بهشون می افتاد خجالت میکشیدم، سه ماه بود که از تصمیمم گذشته بود و من هنوز کاری نکردم، میشه گفت از ترسم بود آره از ترسم بود، اگه چیزی بهم میگفتن چی؟ اگه چادرمو تو خیابون از سرم میکشیدن چی؟ اگه بزننم چی؟ هزار تا اگه؟؟؟؟ یه دفعه به خودم اومدم!… من برای چی برا امام حسین (ع)گریه میکردم؟!!! راستی اگه امام حسین(ع) هم میترسید مثل من میگفت اگه…؟. چی میشد؟ اصلا شهید میشد؟اصلا دین باقی میموند؟  راستی من واقعا اهل کوفه نیستیم؟ تصمیممو گرفتم قرآنو باز کردم (و ما تو را برای هدایت فرستادیم و در این کار خدا تو را یاری میکند) یادم نمیاد کدوم سوره یا کدوم آیه بود متنشم دقیقا یادم نیست، ولی تا این حد یادمه، جون گرفتم یا علی گفتم.

 تصمیم گرفتم امتحانمو که دادم بلافاصله جعبه هارو پخش کنم ۲۴ دی ماه جعبه هارو برداشتم رفتم بیرون بین راه سه تا دختر بد حجاب دیدم که رفتن طلا فروشی بهونه ی خوبی بود میشد جعبه هارو هدیه داد… اما… جراتشو نداشتم دستام حتی صورتم میلرزید. صدای اذان از مسجد اومد رفتم مسجد نمازمو که خوندم به خدا التماس کردم کمکم کنه.

التماس کردم منو به خودم مغرور نکنه، و کلی تمنا که خدایا رهام نکن، یا علی گفتم رفتم بیرون از مسجد یک خانم بد حجاب دیدم، رفتم جلو سلام کردم و گفتم من یک سری نذری آماده کردم میتونم یکیشو هدیه بدم به شما؟ تعجب کرد با کمال نا باوری هدیه رو ازم گرفت، باورم نمیشد، همینطور شروع کردم. اعتماد به نفسم بالا رفت بعضی ها قبول نمیکردن ولی نا امید نمیشدم خدا کمکم میکرد. یک دختر بد حجاب رو دیدم رفتم جلو دختر خونگرمی بود تا هدیه رو خواستم بدم بهش گفت حالا چرا بین این همه من گفتم فقط به تو نمیدم به بقیه هم میدم، حالا توش چی هست؟؟؟ باز کن ببین مطمئن باش بمب نیست راهمو ادامه دادم. همینطور داشتم جعبه هارو پخش میکردم که لحظه برگشتم دیدم دختری که بهش گفتم نترس بمب نیست.

پشت سرم داشت میومد!!! قلبم وایساد گفتم پناه بر خدا خدایا کمکم کن، لبخند زدم اومد جلو بهش گفتم دیدی بمب نبود گفت آره. توش نوشته بودی بانوی عفیف من حجابت را رعایت کن! مگه من بی حجابم لبخند زدم گفتم: نه من هیچ موقع چنین جسارتی نمیکنم. شما بی حجاب نیستین چون شال سرتون هست یک پوششی دارین معلومه دلتون پاکه و شاید  به خیلی چیزها مقید تر از من هستین. فقط حجابتون کامل نیست فدات بشم، به علامت تایید با لبخند قشنگ سرشو تکون داد، آروم لپشو کشیدم بهش گفتم حجابتو رعایت کن. و اون هم با یک لبخند و با گفتن چشم منو بدرقه کرد. و من هم التماس دعا ازش خواستم و خداحافظ… پخش جعبه ها کلا تو دو روز که توی هر روز فقط یک ساعت از وقت منو گرفت یعنی کلا دو ساعت برای امر به معروف و نهی از منکر وقت گذاشتم… و به این باور رسیدم ️ که خدا یاریم کرد ️و خدا هیچ موقع خلف وعده نمیکنه. یا حق التماس دعا..

خاطره: طلبه حوزه علمیه الزهرا (س)کوی نصر(گیشا)