سقوط حقوق بشری ایرفرانس

فرانسه کشور برج ایفل، موزه لوور، خیابان شانزلیزه و بسیاری از نقاط زیبا و دیدنی که تعدادی از مردم جهان علاقه مند سفر به آن هستند. کشوری نام آشنا در سیستم های قانونگذاری که امروز توانسته خود را در میان کشور های مدرن دارای سابقه قانونگذاری مدون و به عنوان مهد آزادی و دموکراسی معرفی کند و نقش بسزایی نیز در شکل گیری اعلامیه جهانی حقوق بشر داشته است، اما این تمام واقعیت نیست.

 

 

 

 فرانسه در طول سال های استعمار گری خود همواره سایر کشورها را حتی با دلایل واهی به نقض حقوق بشر متهم نموده است. (۱)در حالی که با بررسی حوادث سا ل های اخیر در فرانسه می توان دریافت که مهمترین مبانی اصول بشر در این کشور نسبت به اتباع و حتی شهروندان خود به راحتی نقض می شودکه می توان به نقض آزادی و تبعیض های نژادی و مذهبی اشاره کرد.یکی از موارد نقض این آزادی ها آن هم در کشوری که در وضع قوا نین مربوط به حقوق بشر دخیل بوده و همواره ادعای برقراری دموکراسی و احترام به حقوق تمام اقشار جامعه را داشته و در سال های اخیر بخصوص بعد از حملات تروریستی اخیر در  فرانسه شدت گرفته بحث حجاب زنان مسلمان است، بطوری که می توان فرانسه را در سا لهای اخیر یکی از  سرسخترین کشورها در زمینه مخالفت با حجاب، این مصداق الهی حقوق بشر دانست.

 

زنان با حجاب مانند برده های سیاه هستند

 

این اظهار نظر خانم «لورن روسیگنول» وزیر امور خانواده و زنان فرانسه، در رادیو “مونته کارلو” است که در پاسخ به این سوال مجری که «برخی زنان این نوع لباس(حجاب) را با کمال میل انتخاب می کنند»با به کار بردن واژه نژاد پرستانه «کاکا سیاه» برای سیاه پوستان گفت:« البته زنانی هم هستند که ( حجاب) را انتخاب می کنند.سیاهانی هم بودند که از برده داری دفاع می کردند.» اظهاراتی که به دلیل امضای۳۰۰۰۰نفری شکواییه اینترنتی مجبور به معذرت خواهی شد.

 

 

 

اما کسانی هم بودند که به شدت از او حمایت کردند افرادی مانند نویسنده میلیاردر و فمینیست معروف فرانسوی «الیزابت بادینته» که خواستار بایکوت برندهای تولیدکننده پوشاک اسلامی شد و نخست وزیر سوسیالیست فرانسه، «مانوئل والس» که در اظهار نظری سخنان خانم روسیگنول را تایید کرد و گفت: «حجاب نشان شیفتگی به یک سبک نیست، حجاب تنها انتخاب رنگ پوشش نیست، نه: حجاب، بردگی زنان است»

 

کارمندانی که نمی خواهند در خاک ایران با حجاب باشند

 

تحدید بیش از پیش آزادی های مدنی زنان مسلمان در فرانسه که حتی سازمان ملل هم آن را «نامتناسب و بی‌اندازه» خوانده است، این روزها سبب فشار و محدودیت بسیاری برای زنان مسلمان فرانسه شده است. اما تناقض رفتارهای فرانسه را زمانی می توان دریافت که در برابر اعتراض کارمندان شرکت ایر فرنس در استفاده از حجاب در خاک ایران، این اعتراض را وارد دانسته و با حمایت از آن ها، رعایت قوانین اسلامی از سوی هواپیمایی فرانسه را نامعقول دانست و به آن ها حق دادکه بتوانند از پذیرش این  ماموریت در تهران به دلیل نقض حقوق خود و مغایرت این قوانین با عرف جامعه خود خودداری کنند.جالب این است که بعد از اظهارات مسئولین این شرکت مبنی بر داشتن حق اختیار در نرفتن به ایران، گروهی از کارکنان همجنسگرا نیز با تهیه طوماری بالغ بر ۵۰۰ امضا خواستار داشتن حق امتناع از حضور در پروازها به ایران که همجنس‌گرایی در آن امری غیرقانونی و با اشد مجازات همراه است،شدند.

 

 

 

اما در این میان بودن کسانی که با اظهار نگرانی از مدیر این شرکت خواستند که از کارکنانش در حمایت از حقوق و آزادی فردی هر زنی حمایت کنند. افرادی مانند معصومه علی نژادها که سابقا از وزیر امور خارجه استرالیا و همچنین از دیپلمات های اروپایی که راهی ایران بودند عاجزانه درخواست کرده بود که وقتی به ایران سفر می کنند از حجاب خودداری نمایند.

دراینجا سوالی مطرح است که اگر خانم وزیر و سایر فعالان حقوق زن از این که زنان فرانسوی غیر مسلمان ناچارند در یک ملت اسلامی روسری به سر کنند تا این حد آزرده شده اند، باید به اندازه ای عاقل باشند که بتوانند تصور کنند زنان مسلمان چه احساسی دارند وقتی فرانسه مجبورشان  می کند حجاب خود را بالاجبار بردارند. اگر بی حجابی برای زنان آن ها حق و حقوق است، حجاب هم برای زن مسلمان حق و حقوق است.

 

 

 

اگر دولت فهیمه و قانون مدار فرانسه!!! قائل به حق آزادی و حق انتخاب پوشش و زیر بار نرفتن قانونی که مغایر با عرف آن ها برای زنان خود است، چطور این آزادی را دیگر زنان مسلمان از مهاجران و یا حتی اتباع خود قائل نیست. اگر این نقض حقوق نیست، پس چه می تواند باشد؟صرف نظر از پاسخ به این سوال آن چه امروز در حال وقوع است فشار روز افزونی است که به زنان این کشور و تنها به دلیل داشتن پوشش بر آن ها وارد می شود و سبب انزوای هر چه بیشتر اجتماعی آن ها خواهد شد.

 

 ۱-نگاهی به بیانیه اتحادیه اروپا درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، محمود رضا گلشن پژوه،