بدنبال ششمین طلای جهانی ام هستم

شهربانویی که فقر مالی نتوانست اورا متوقف کند

شهربانو منصوریان متولد بهمن ۱۳۶۴ است و توانسته با تلاش خود در رشته ووشو “ساندا”به ۵ مدال جهانی دست پیدا کند. او از موفقیت خود احساس رضایت می کند و توکل به خدا و پشتکار را دلیل پیروزی خود می‌داند و در پاسخ به این سؤال که چگونه از سمیرم به بانوی ۵ مدال طلای جهان تبدیل شد،گفت: «موفقیت من از همت و تلاش بسیار خودم و حمایت خانواده‌ام ناشی می شود. خانواده ۸نفره من زیر خط فقر بودند و برای موفقیتم از خواست‌ها و هزینه‌ها اصلی خود ‌گذشتند. مثلا هزینه می‌کردند تا من هفته‌ای ۳ جلسه و با طی کردن مسیر دو ساعت و نیمی آن هم با اتوبوس درکلاس‌های رزمی اصفهان شرکت کنم. من هم با وجود تمام سختی‌ها در این مسیر بسیار تلاش کردم به طور مثال وقتی مربی، به بچه‌ها  تمرین بدنسازی می‌داد و بچه‌ها دوراز چشم مربی تمرین‌ها را انجام نمی‌دادند، من همچنان تمرین می‌کردم تا بتوانم پیشرفت کنم. حالا با تشکر از لطف خداوند و زحمات پدر و مادرم، توانسته‌ام از بانوان رکورد دار ایران باشم و بابت این موضوع واقعا وقت گذاشتم وامید دارم که این رکود توسط خواهران و هم‌رشته‌هایم فقط دست ایرانیان و مسلمانان باقی بماند.

تأسیس باشگاه برای افراد کم بضاعت

این بانوی وشوکارگفت: «باوجود داشتن خانواده‌ای با بضاعت مالی کم به لطف خداوند و با پیشرفت در این رشته، توانستم دست ۳ خواهر دیگرم را بگیرم و وارد این ورزش کنم، به طوری که کسب عناوین قهرمانی توسط من و خواهرم بر روی شرایط مالی خانواده‌ام هم تأثیر گذاشت و همراه خواهرانم توانستیم از طریق جایزه فدراسیون ووشو در شهرستانمان منزلی برای مادرم فراهم کنیم. مدال‌های ماحتی برای پیشرفت ورزش بانوان شهرستان سمیرم هم مفید بود، چون توانستیم در اینجا باشگاه تأسیس کنیم و با راه اندازی این باشگاه ورزشی سعی کردیم به افرادی که علاقه بسیاری به این ورزش دارند اما به دلیل شرایط اقتصادی قادر به ادامه آن نیستند،کمک کنیم.»

این امنیت و آرامش را مدیون حضرت آقاییم

وی در خصوص چرایی و انگیزه‌اش از تقدیم مدال‌ها به رهبر معظم انقلاب، اظهار داشت: «اکنون من ۵ مدال طلا دارم که ۳تای آن جهانی و یکی آسیایی و دیگری المپیکی هست و دوست داشتم به خاطر امنیت و آرامشی که در کشورم احساس می کنم و به خاطر قدردانی از تدبیر رهبرم، مدالم را تقدیم کنم به حضرت آقا! اما کمی ناراحتم از اینکه هنوز حضوری نتوانستم این مدال را تقدیم ایشان کنم.»

وی افزود: «البته این از طرفی اقدام تازه‌ای نیست و حتی در امسال هم شاهد قدردانی ورزشکاران به سهم خودشان از رهبر عزیزمان هستیم و نزدیک به ۳۰ الی ۴۰ نفر از ورزشکاران این کار را انجام داده بودند و عده زیادی از ورزشکاران هستند که دوست دارند هر چه زودتر به مدال برسند و قدردانی معنوی از ایشان  کنند که قلب‌ها را به خاطر پاکی‌اش در دست دارد.»

خودم و همسرم به پوشش چادر علاقه داریم

این بانوی ورزشکار در ارتباط با خبر های مبنی بر چادری شدنش بیان داشت: «در حال حاضر خواهر بزرگ من چادری هستند و این روی ما اثر گذاشت، نمی گویم که همه جا چادر سرم می‌کنم ولی به این پوشش علاقه دارم و وقتی هم که ازدواج کردم همسرم دوست داشت که چادری باشم. الان هم اگر چادر بر سر نکنم با تیپ اسپرت و ورزشی هستم ولی خوب مانتوی بلند آزاد می‌پوشم و حجابم را دارم. ولی این طور نیست که دخترمحجبه پیشرفت نکند و غیر محجبه پیشرفت کند، کسی بخواهد خودش را حفظ کند و با موازینش پیش برود، می تواند؛ رعایت اصول الهی واقعا سبب پیشرفت مادی و معنوی می شود اما گاهی برای ترقی باید دورخیز کرد و شاید به حجاب محجبه‌ها برخی حساسیت نشان دهند که البته ربطی به آنها ندارد و دوما همیشه افردی هستند که مقابل خوبی‌ها و ترقی دیگران، سد می‌شوند.»

وی تصریح کرد: «نکته‌ای جالب می‌خواستم بگویم که در سمیرم همه بانوان چادر به سر می‌کنند و وقتی فردی به طور مثال به شهر دیگری  برود و آن جا چادر به سر نکند احساس می‌کند چیزی بر  روی سرش نیست و حس خوبی ندارد و این یعنی از ابتدا داشتن پوشش برای زنان این منطقه به صورت فطری نهادینه می‌شود.»

ای کاش به سفر کربلا نمی رفتم…

وی در خصوص سفر پیاده خود در اربعین به کربلای معلی با بیان اینکه علاقه دارد که هر ساله به سفر کربلا برودو از این که امسال توفیق حضور نداشته بسیار ناراحت شده است بیان داشت: «حقیقتش خانم چرخنده وقتی فهمید ما مدال طلای خود را تقدیم به رهبر عزیزمان کردیم به عنوان تشکر به ما پیشنهاد سفر به کربلا را داد و ما با او همراه شدیم و سفر عالی بود. ولی ای کاش نرفته بودم چون حالا که با این عالم آشنا شدم، شیفته‌اش هستم. دوست دارم مخصوصا در روز اربعین خودم را به کربلا برسانم. سفر بسیار عالی و زیبایی بود، فقیر وغنی یکی شده بودند و همه یک هدف داشتند.»

اگر روزی ما سلامتی نداشته باشیم ، آینده‌ای هم نداریم

منصوریان گله‌ای به جا هم داشت و با مقایسه شرایط  فوتبالیست‌ها با ورزشکاران و البته نتایج حاصله از دو رشته ورزشی، حقایقی را روشن کرد و اذعان داشت: «من ۲۵ سال هست که در ورزش رزمی فعالیت دارم ولی اگر روزی بر اساس شرایطم این ورزش را کنار بگذارم دیگر هیچ امنیت شغلی ندارم و بیمه ندارم، در بیمارستان که می‌رویم صرفا یک دفترچه خدمات درمانی داریم و تأمین اجتماعی نداریم. این شرایط برای دیگر ورزشکاران حرفه‌ای رزمی و انفرادی هم هست. قرارداد یک ‌سال ما ۳ الی ۴ میلیون هست که از مشاغل عادی و سطح پایین یک جامعه هم دریافتی‌اش کمتر هست. این در حالیست که این ورزش‌ها برای کشور ما افتخارآفرین و مدال‌آور است و فوتبالیست‌ها قراردادهای ۷۰۰ میلیونی دارند، همچنین در مقابل برای ورزش های رزمی با ۱۰۰ میلیون یک تیم را می‌بندند به این فکر کنیم که  هر ورزشکار خانواده‌ای هم دارد که نان آور آنهاست‌ »

ادامه راه روشن است

منصوریان با ابراز امیدواری به ادامه راهی که طی می‌کند، گفت: «ادامه راه را روشن می‌بینم، من به عنوان یک زن مسلمان معتقدم “با خدا باش و پادشاهی کن، بی‌خدا باش و هرچه خواهی کن” همیشه سمت محبوبت باش و او هم در کنار تو هست. من شاکر این آرامشی هستم  که در کنار سایر ورزشکاران دارم، و این یک رنگ بودن را درسالن ورزشی دوست دارم ولی دغدغه زیادی هم دارم مانند بیمه و آینده و مفصل‌های که در این راه از کار می افتد و در آینده توانایی کار کردن نداریم، ای کاش مسئولین رسیدگی کنند.»