دنیای بازیگران آنچه هستند و آنچه تبلیغ می‌کنند

تقریبا هفته‌ای نیست که خبری از ازدواج و طلاق بازیگران و مجریان تلویزیونی در مجلات زرد و یا شبکه‌های اجتماعی منتشر نشود و تیتر روزنامه‌ها و نشریات زرد نباشد. یک روز با آب و تاب و هیجان از ازدواج‌شان در صفحات شخصی انیستاگرام می‌نویسند و عکس‌های  خودشان را با ژست‌های مختلف به اشتراک می‌گذارند  ومدتی بعد خبر طلاق و جدایی‌شان ازهمین رسانه‌ها به گوش می‌رسد و البته وقتی هم که بازتاب پیدا می‌کند مانند بهنوش طباطبایی که ماجرای ازدواج رومانتیک او با مهدی پاکدل را در همه رسانه‌ها  مطرح کردند و حتی در برنامه ای تلویزیون هم دعوت شدند اما بعد از اینکه خبر طلاق آنها منتشر شد، با ناراحتی از دخالت و سرک کشیدن در زندگی خصوصی سخن گفت و از بی‌اخلاقی رسانه‌ها و برخی مردم گلایه کرد؛‌ البته در این رابطه مصادیق بسیاری وجود دارد  که شاید شاخص‌ترین آنها ماجرای آزاده نامداری مجری فمینیست و فرزاد حسنی بود که قرار بود مبلغ ازدواج و خانواده موفق باشند و تلویزیون هم روی این قضیه مانور زیادی آمد حتی به عنوان زوج هنری موفق در برنامه عید نوروز هم معرفی شدند ولی در کمترین زمان با جنجال سازیهای بچگانه‌ای  که داشتند نتوانستند خوشبختی خود را تداوم بخشند و از هم طلاق گرفتند.

 

 

 سوال اینجاست چرا حقیقت زندگی بازیگران و مجریان با آنچه هستند و آنچه نشان می‌دهند فرق دارد؟‍ چرا قبلا چنین رویه‌ای چندان شیوع نداشت؟! چرا شهرت‌سازی این افراد به مدد رسانه بدون پشتوانه فرهنگی و ارزشی صورت می‌گیرد؟! مثلا دعوای نامداری و حسنی بیشتر دعوای خانواده من و جامعه بود که از آنتن رسمی رسانه ملی سوءاستفاده کردند! یا وقتی آِزیتا حاجیان همسر سابق محمد رضا شریفی‌نیا در مصاحبه‌ای گفته بود زندگی مجردی را دوست دارد و ماجرای طلاقش تیتر اول، ‌یک  مجله‌ می‌شود و در گیشه‌ها عرضه می‌کنند و…  مسلما در چنین  اتفاقاتی  وزارت ارشاد  تاثیر مستقیم دارد، زیرا همه این هنرمندان محصول و خروجی این وزارتخانه عریض و طویل فرهنگ ساز و هنرمندپرور هستند.

 

 در واقع بازیگران چه بخواهند و چه نخواهند مبلغ و وسیله هستند که سبک زندگی برای عموم مردم  تبلیغ می کنند غیر از آن شاهدیم که چگونه بازار مد توسط این  قشر داغ است؛ بازیگرانی که در جشنواره‌هایی چون فجر یا حافظ عرض اندام می ‌کنند و مامور تبلیغ مدهای مختلف اعم از کیف و کفش و لباس و آرایش‌ هستند؛ متاسفانه این وضعیت سینمای کلی ماست که همه چیزش برگرفته ازغربی هاست و بازیگرانش هم به هالیوودی‌ها نگاه می‌کنند و همه  چیز زندگی خصوصی خود را به اشتراک می‌گذارند. مثلا مدتی است برخی بازیگران متاهل، تصاویر بارداری خود را در صفحات اینستاگرام می‌گذارند تا همه مردم بدانند او بارداراست! حرکت نه چندان جالبی که از مهناز افشار بر روی جلد یک نشریه شروع شد و بین بقیه  بازیگران زن نیز شیوع پیدا کرد.

 

مطمئنا این رفتارهای نمایشی و هیستریک از بازیگرانی که  قصد دارند خود و زندگی شان را با آنچه هست متفاوت جلوه دهند و یا به مردم این‌گونه القا  کنند خاص هستند متاثر از ارگان‌های متصدی امر چون وزارت ارشاد، ‌بنیاد فارابی، حوزه هنری و صداوسیمای ماست؛ چراکه در شکل گیری و هدایت سبک زندگی این افراد نقش مستقیمی دارند. این یک حقیقت است که عمدتا سکانداری و مدیریت‌های هنری ما خارج از کشور و متاثر از شبکه‌های ماهواره‌ای شده است.

 

 

 

شکی نیست تشویق‌ها، ‌تنبیه‌ها، لغز گفتن‌ها و به خصوص رسانه‌های زرد که در بزرگ کردن یا  کوچک کردن  این افراد تبحر زیادی دارند بسیار موثرهستند. متاسفانه آنچه شاهدیم  زندگی افرادی با برچسب هنرمند است که  سبک و تجربه غلط و متزلزل زندگی خصوصی خود را به جامعه هم تزریق  می‌کنند. مثلا  بهاره رهنما اخیرا در صفحه توییت شخصی‌اش از سگی را عکسی منتشر کرد و نوشت: «همه سگ‌ها از همه مردای دنیا بهترن. البته این دختره و اسمشم دافیه» و یا سحر قریسی  در برنامه «‌دید درشب» رضا رشیدپور که در فضای مجازی منتشر شد با  بیان ماجرای زندگی خود از جوانان  رسما خواست تا در سن پایین ازدواج نکنند.

 

 

 

 خوب با وجود چنین باصطلاح هنرمندان چگونه می‌خواهیم سبک زندگی سالمی را به جامعه و نسل جوان  تزریق کنیم؟! در حقیقت اینها همان افرادی هستند که برخی مسئولان به عنوان الگو برای جامعه معرفی کرده‌اند اما از آنجا هیچ‌گونه  آشنایی با ارزشها و سبک زندگی اسلامی ندارند و هیچ آموزشی ازسوی سازمان‌های مربوطه به این افراد داده نشده است، ‌ارزش‌های متزلزل و بیمار خود را به جامعه القا و تزریق می‌کنند. تزریق این ارزشهای بی ثبات  بازیگران نه تنها  ازطریق مبادی رسمی صورت می‌گیرد بلکه به غیر از آن در پست‌های اینستاگرامی و صفحات شخصی خود و یا اظهارنظرهای عجیب و غریب درباره موضوعات خواه ناخواه جریان سازی غلطی می‌کنند؛ به‌خصوص این‌که بسیاری از رسانه‌ها حتی سیاسی و جناحی برای بالا بردن تیراژ خود به زرد نویسی روی آورده‌اند فضای مجازی هم بستر مناسبی برای دیده شدن است، نقل قول‌ها و صفحات زیادی از این طیف وجود دارد  که از سوی افراد زیادی دنبال می‌شود.

 

این همان ولنگاریسم فرهنگی است که عده‌ای از بازیگران و مجریان تلویزیونی مروج آن شده‌اند به همین خاطر نیاز است تا درباره این روند جریان‌سازی خلاف جهت عرف و شرع و غلط بازیگران برخورد جدی و اصولی شود این‌که تنها بازیگری را به دلیل  ایفای نقشی که درفیلم یا سریالی داشته است مدام تشویق و تقدیر کنند، اما نسبت به برخی رفتارها  و گفتارهای آنها بی‌توجهی و سهل انگاری عمدی یا سهوی داشته باشند قطعا باعث دوگانگی برای جامعه به خصوص علاقه‌مندان آنها خواهد شد  که براستی کدام درست است و کدام غلط ؟!  از یک سو  دربرنامه‌های مختلف جامعه را تشویق با ازدواج می‌کنیم و از سوی دیگر برخی از بازیگران با توجه به تاثیرگذاری که دارند دیدگاه و تجربه شخصی خود و یا تفکراتشان را درباره ازدواج و زندگی مشترک نشر می‌دهند و این تناقضی است  که نمی‌ توان از کنار آ‌ن ساده عبور کرد. مطمئنا مدیریت  تنها به سخنرانی و موعظه خلاصه نمی‌شود چه در سینما و چه در صداوسیما مدیریت متعهد و فرهنگی باید سعی کند تا سبک زندگی اسلامی و سنتی را ملاک کار خود قرار دهد نه به اسم حرفه‌ای‌گری در رسانه‌  بازیگری که الگویش غرب است و خانواده را برنمی‌تابد بزرگ شود.

 

 

معصومه طاهری _ تحریریه سایت با حجاب