برنامه های جنجالی وزیر برای حجاب

نگرش خانم فرخ رو پارسا نسبت به حجاب اینگونه بود: «چادر پوشیدن یک نوع تنبلی است… با هر کدام از این دخترها صحبت بکنید، هیچ کدام مایل نیستند چادر به سر کنند(!) ولی محیط خانواده و کوچه و پس کوچه ها طوری است که آنها را وادار می کند که چادر بپوشند(!!)… باید دانست وضعی را که لباس ساری برای زنان هندی دارد، چادر برای زنان ایرانی ندارد… برای تنبلی و بی نظمی و لاابالی گری، برخی از زن ها خیال می‌کنند که چادر همه عیب ها را می پوشاند و حال آنکه چادر عیب ها را از بین نمی برد، بلکه فقط روی عیب را می گیرد تا مردم آن را نبینند ولی عیب ها وجود دارد و روز به روز هم شدیدتر می شوند»[۱]

فَرخ‌رو پارسای (زاده اسفند ۱۳۰۱ – درگذشته ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹) نخستین زن ایرانی بود که در دوران حکومت پهلوی به مقام وزارت رسید و نیز نخستین نماینده زن مجلس شورای ملی بود. پست وی وزارت آموزش و پرورش ایران در کابینه دوم و سوم امیرعباس هویدا بود.

 هویدا (‌ نخست‌وزیر )‌ کنار فرخ‌رو پارسا

فرخ رو پارسای در مجموعه عظیم دستگاه فاسد پهلوی و در کنار سایر نام آوران عرصه فساد جامعه به ویژه جامعه زنان کشور، نقش فعالانه ای داشت و در واقع وزارت آموزش و پروش یکی از عرصه هایی بود که وی از طریق آن در صدد به فساد کشاندن دختران جامعه بود و علاوه بر آن دارای اتهامات فراوان دیگری از قبیل فسادهای ملی و غارت بیت المال بود که به دلیل همان ها نیز محاکمه و اعدام شد.

فرخ رو پارسای که در خانواده ای بهایی به دنیا آمده و رشد کرده بود، در پناه نخست وزیری امیر عباس هویدا نخست وزیر بهایی شاه به مقام وزارت آموزش و پرورش رسید. انتصاب او به وزارت آموزش و پرورش موجب انتقاد مجامع مختلف مذهبی از جمله روحانیون، شد. آنها این اقدام را نوعی اهانت می دانستند. اما از طرف دیگر بهائیان آموزش و پرورش به حمایت از وی پرداختند.

                          فرخ‌رو پارسا و امیر عباس هویدا در یک راهپیمایی

  طبق گزارشی از ساواک وی که متهم به بهایی گری بوده، به لحاظ ترس از نفوذ روحانیت در آموزش و پرورش و اوج گیری مخالفت با او، سعی داشت که این قضیه برملا نشود.[۲] بررسی برخی اقدامات وی در دوران وزارتش مهر تأییدی است بر مقابله وی با ارزش های دینی و اخلاقی که نشان از تهی کردن و بیگانگی نوجوانان و جوانان با هویت دینی و ملی خویش و تشویق آنان به بی بندوباری بود. به موازات خرج تراشی های او برای ملت، رژیم امتیازاتی را در اختیارش می گذاشت. وی به خاطر خدمت به رژیم نشان های درجه سوم همایون، اول کار، اول همایون، و (نشان درجه یک) پیشاهنگی دریافت داشته است.

مقابله با مظاهر دینی

_  در جلسه ای برخی از معلمان در جهت حذف درس عربی در مدارس اعترض کردند. گزارش آن به خانم وزیر انتقال داده شد و روز بعد در یک سالن عمومی که عده ای از محصلین نیز دعوت شده بودند، فرخ رو پارسای به اتفاق یک نفر آمریکایی پشت تریبون قرار گرفتند. شخص آمریکایی مرتباً محاسن و مزایای برنامه جدید را برمی شمرد و خانم وزیر سخنان وی را برای حاضران ترجمه می کرد. معلمی در اعتراض بیان داشت: خانم وزیر، کشور ما که ۲۵۰۰ سال سابقه باستانی و تاریخی دارد؛ چرا باید از کشوری که ۲۰۰ سال سابقه پیدایش دارد الگو بگیرد و اطاعتش را بنماید؟!… [۳]

                                                حضور امیرعباس هویدا و فرخ رو پارسا در مراسم انقلاب سفید

_  پیش از آن نیز زمانی که در کابینه علم، تصویب نامه انجمن های ایالتی و ولایتی به جهت اعتراض روحانیون در ۸ آذر ۱۳۴۱ لغو شد، فرخ روپارسای جزء گروه زنانی بود که به لغو آن اعتراض کرده بود و در خاطراتش نیز اقدام عده ای از زنان را در اعتراض به لغو آن و رفتن به دفتر نخست وزیری را آورده بود.

 _ وی در دوران تصدی خود در وزارت فرهنگ، مروج فساد و بی دینی بود. به دلیل مذهب بهاییت و ضدیت با اسلام، مدارس اسلامی بخصوص مدارس دخترانه را همواره تحت فشار و محدودیت قرار می داد. در چندین مورد با همکاری ساواک و تایید وی، با هجوم به مدارس دخترانه، چادر و روسری دختران را برداشته و هتک حرمت نمودند.[۴]

اردوگاه فرهنگیان در رامسر با حضور هویدا و فرخ‌رو پارسا در تیرماه ۱۳۴۴

_ یکی از اولین اقدامات فرخ روپارسا انحلال رسیدگی به ارزش تحصیلی طلاب بود. طبق گزارش ساواک: «خانم دکتر پارسای از روزی که وزیر آموزش و پرورش شد، کمیسون رسیدگی به ارزش تحصیلی طلاب و کسانی را که با دریافت گواهی اجتهاد از مراجع بزرگ، جهت تعیین ارزش آن را به دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش، تقدیم می کرده اند، منحل کرده است و در اثر انحلال این کمیسیون دیگر طلبه ها و افرادی نظیر آنان به استناد در دست داشتن گواهی اجتهاد از علمای مذهبی [نمی توانند] برای خود ارزش تحصیلی به دست آورند.

_یکی دیگر از برگ های زرین پرونده کاری فرخ رو پارسا در وزارت آموزش و پرورش، ایجاد اردوگاه های مختلط پسر و دختر در رامسر بود. از سال ۱۳۵۲ش، اردوگاه های رامسر با گنجایش ۱۲۰۰ نفر دانش آموز آغاز به کار کرد. دانستن نظرات حیرت آور فرخ رو پارسا در این زمینه جالب توجه است:

«تجربه موفق اردوهای مختلط رامسر، ثابت کرد که همزیستی مسالمت آمیز میان دختر و پسر همان آتش و پنبه نیست که سنتی ها می‌گویند؛ اگر کنار هم قرار بگیرند، می سوزند و می سوزانند.»

خانم وزیر که با احتیاط در مختلط کردن مدارس دخترانه و پسرانه پیش می رفت، این بار دریا و جنگل را به میزبانی ۳۰ هزار دختر و پسر به کار می‌گیرد. همکاران او از جمله امیرحسین مهرپور مدیر کل امور تربیتی وزارت آموزش و پرورش با تشکیل اردوگاه های تابستانی قصد داشتند نشان دهند که خطر واقعی در جدا نگهداشتن و ترسانیدن دختر و پسر از یکدیگر است. نتایج نامطلوب این اردوها در نظام تربیتی آن زمان هیچ گاه ثبت نشد ولی در خاطره بسیار از دانش آموزان آن دوران باقی ماند.

فرخ رو پارسا در کنار فرهنگیان

 _ انتخاب عناصر ضداخلاقی در کادر آموزش و پرورش یکی دیگر از عملکردهای وی بود. از جمله اینکه با پیشنهاد وی و موافقت شاه، فرخ رهرو مدیر کل دفتر آموزش راهنمایی تحصیلی می شود. طبق تحقیقات خود ساواک، فرخ رهرو فاقد حسن شهرت اخلاقی و اهل رقص و پارتی و… معرفی شده، که همین موضوع منجر به متارکه وی از شوهرش می شود. همچنین انتخاب عناصر بهایی از جمله هوشنگ نهاوندی به عضویت شورای عالی آموزش و پرورش از انتصابات نامیمون آن زمان به ویژه در عرصه تعلیم و تربیت بود.

کار وزارت آموزش و پرورش در دوران پارسای به آنجا رسید که در برخی مدارس ملی به جای کتاب فارسی، انگلیسی و به جای شناسانیدن پرچم ایران، پرچم آمریکا را به دانش آموزان آموزش می دادند.

فرخ رو پارسای در کنار شاگردانش

در کتاب «خانم وزیر، خاطرات و دست نوشته های فرخ رو پارسای» تألیف منصوره پیرنیا، از ایشان نقل قول می کند: «فرخ رو پارسای در مورد حجاب نظر روشنی داشت: “چادر یک مانع روحی و مانع پیشرفت زن ایرانی شده است و حداکثر سوءتفاهم را در مورد معنی واقعی عفت و نجابت برای زن ایرانی به وجود آورده است و بیشتر مردها هستند که مانع پیشرفت زن ها می شوند و برای چادر تبلیغ می کنند. اگر مسئله عفت و نجابت آن طور که عده ای فکر می کنند فقط به چادر وابسته بود، در این صورت باید بگویم که همه مردم دنیا غیر از مثلا یک میلیون زن چادر بر سر، بی عفت و نانجیب هستند. در حالی که بسیار می بینیم که چه فجایع و بی عفتی هایی زیر پوشش چادر اتفاق می افتد”»

از رموز پیشرفت پارسای وابستگی به کانون های وابسته به بیگانگان نظیر کلوپ روتاری و انجمن تسلیح اخلاقی (زیرمجموعه فراماسونری) بود. او هر وقت فرصت می یافت به کلوپ روتاری تهران سر می زد و آنجا برای اعضاء آمریکایی آن به سخنرانی می پرداخت.[۵]

از جمله فعالیت های دیگر وی شرکت در اجرای مراسم جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی بود. در سند مربوط به انتخابات اعضای شورای مرکزی بانوان جشن های شاهنشاهی ایران نام او به عنوان یکی از اعضاء کمیسیون فرهنگ به چشم می خورد.[۶]

محاکمه و اعدام

پس از انقلاب ۱۳۵۷ خورشیدی، وی با اتهاماتی چون: «حیف و میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و غیره…»[۷] در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه تهران محاکمه شد.

کاری از گروه سبک زندگی باحجاب