گره عاطفی یا شناخت بیشتر

از جمله ویژگی های دیگر در رفتار مطلوب، بین دوجنس، این است که طرفین از برقرار کردن روابط صمیمانه و بی پرده با یکدیگر قبل از اینکه عقد شرعی صورت گیرد اجتناب ورزند. عقدنقطه ای است که از آن به بعد دختر وپسر می توانند نزدیکترین روابط را با یکدیگر داشته باشند. گرچه برخی معتقدند باید آشنایی و صمیمیت قبل از ازدواج وجود داشته باشد، تا دو فرد یکدیگر را به خوبی بشناسند و بعد از آن زندگی مشترک خود را شروع کنند. اما باید بگوییم که عشق واقعی وعلاقه مندی حقیقی، بین دو جنس، زمانی ایجاد می شود که دو فرد ارتباط خود را با یکدیگر بسادگی تزلزل پذیر ندانند و از سوی دیگر هر یک برای جلب نظر دیگری، دست به یک رفتار نمایشی نزنند. در آشنایی های قبل از ازدواج این مسئله به کرّات دیده می شود.

امروزه غرب ازطریق تجربه کردن این روابط و آشنایی ها به نحو چشمگیری نهاد خانواده را متزلزل ساخته است. درغرب ظلم آشکاری به زن می‌شود، زیرا زنان قبل از اینکه به سن قانونی و شرعی برای برقراری روابطشان باجنس مخالف برسند، مورد بهره برداری مرد قرار می گیرند و در بسیاری ازمواقع پس ازآن مطرود می شوند.

تجربیات درجامعه ما به خوبی نشان داده است که وقتی دختری و پسری با مراعات مسئله کفویت یعنی همتایی اعتقادی، اجتماعی بایکدیگر ازدواج می کنند روز بروز صمیمیت آنان نسبت به یکدیگر عمیق تر و بنیاد خانواده آنان مستحکم تر می شود.

 دراینجا نیز ضروری است درمورد همتایی اعتقادی و اجتماعی تاکید خاص داشته باشیم. دختر و پسری که از لحاظ اجتماعی، نظیر روابط اجتماعی و انتظار اجتماعی، با یکدیگر مشابهت دارند و نیز دختر وپسری که به لحاظ اعتقادی و تقید به آداب دینی مشابهت نزدیکی به یکدیگر دارند، می توانند زندگی سالم و ثمربخشی را تشکیل دهند و استمرار ببخشند. نمونه های بارزی ازخانواده هایی که درجامعه ما روبه انحلال می‌روند، به طور عمده ناشی ازناسازگاری یا عدم همتایی دراین دو بعد و یا یکی از این دو بعد است. بنابراین درصورتی که درانتخاب همسر، این کفویت یا همتایی مراعات شود، نیازی به برقراری روابط صمیمانه قبل از ازدواج مشروع نخواهد بود، بلکه باید تاکید کنیم که چنین روابط صمیمانه و بدون حد و مرزی که تحت عنوان دوستی برای شناخت بیشتر صورت می گیرد و بیشتر از چند ماه ادامه پیدا می کند، می تواند بیش از آنکه مفید باشد، مضر و تهدید کننده نهاد خانواده درجامعه ما بشمار آید.

قطعا به تجربی بودن هر مساله ای هم اگر معتقد باشیم باید در نظر بگیریم که تجربه چند ساله رواج زیاد دوست دختر و دوست پسر در ایران و در بین قشرهای مختلف جوانان و خانواده ها با تیپ های متفاوت نشان می دهد که روابطی که قبل از دوران عقد به عنوان دوستی در طولانی مدت برای شناخت بیشتر شکل می گیرد، عموما تنها باعث گره خوردن عاطفه ها می شود و افراد پس از ورود به زندگی با واقعیت هایی متفاوتی از طرف خود مواجه می شوند، چرا که این رابطه ها هر چند اصولی و اخلاقی پیش برود، نهایت گره عاطفی را ایجاد کرده و مانع شناخت می شود. همچنان که این شیوه انتخابی دوست و همسر در اروپا و آمریکا منجر به کاهش آمار طلاق نشده است و خانواده ها با توجه به این نوع روابط قبل از ازدواج آن هم برای زمان طولانی و آزاد در هر نوع ارتباط با دوست خود بازهم در کوتاه مدت لجام گسیخته و متزلزل می شود.

به هر حال حتی اگر مبنای تعداد طلاق در کشور را طبق آمار غیر رسمی هم قرار دهیم، بازهم برای جلوگیری از این فرایند به بهانه شناخت بیشتر نمی توان دوستی هایی که هیچ مبنای شرعی و اخلاقی و حتی فرهنگی ندارند را به عنوان راهکار مناسب معرفی کرد چون این راه توسط غربی ها طی شده ولی به نتیجه ای نرسیده است.پس به دنبال راه کارهای دیگر باید بود.

کاری از گروه خانواده باحجاب