عرض اندام های اولیه مد

اگر چه معیار و میزانهای مختلفی برای زیبایی شناسی و سلیقه های گوناگون در میان انسانها وجود دارد، ولی به طور عموم هدف اصلی زیبایی است که برخواسته از فطرت آدمی محسوب میشود.

اما گاهی این میل به زیبایی و زیبا دوستی از حد اعتدال فراتر رفته و خود عاملی ضد ارزش و مایه اسراف در زندگی، تجمل گرایی و زیبادوستی غیر حقیقی که عاملی است برای انحراف از فطرت سالم!

مد محصول تمایز طبقاتی است!

“مد” واژه ای است فرانسوی که در لغت به معنای اسلوب, روش و شیوه است و معنای اصطلاحی آن روش و طریقه ای موقت است که طبق ذوق و سلیقه اهل زمان،طرززندگی و لباس پوشیدن را تنظیم می کند. و “مدگرایی” به آن معنی است که؛ انسان، سبک لباس پوشیدن و طرز زندگی و رفتار خود را طبق آخرین الگوها تنظیم کرده و به محض اینکه الگوی جدیدی در جامعه رواج یافت از آن پیروی کند.

به اعتقاد “زیمل” جامعه شناس آلمانی؛” مد محصول تمایز طبقاتی است. که از یک سو راهی برای بهبود منزلت طبقات پایین می گشاید و از سویی دیگر فرصتی برای تمایز طبقات بالا از طبقات پایین ایجاد می کند.”

تقویم تاریخی مد :

 اگر بخواهیم تاریخ پیدایش مد را مورد بررسی قرار دهیم نمی توان زمان مشخصی را برای آن تعیین کرد ولی، با تمام این تفاسیر “جامپیروسلی” در مقاله ای با نام “تاریخچه لباس” تاریخ شروع مد را به مصر باستان نسبت می دهد.

و مینویسد:” مصریان،مد را به عنوان یک نوع مدل مو یا پوشش که عده بسیاری از آن پیروی میکنند( همان معنی که امروزه در تعریف مد به کار میرود) نمیدانستند، بلکه مد را ابزاری برای نشان دادن طبقات مختلف اجتماعی قلمداد میکردند. فقیر و غنی، تاجر و رعیت، از نوع پوششی که داشتند، شناخته میشدند.”

رومیان نیز مانند فراعنه به لباس به عنوان وسیله ای برای تمایز افراد در اجتماع می نگریستند.

اولین عرض اندام های مد در ایران:

به گفته “شادی داوودی” پژوهشگر و طراح، تاریخچه مد در ایران به دوره قاجار بر میگردد. زمانی که شاهان پس از سفر های فراوان به فرنگستان بویژه فرانسه، مدهای اروپا را با خود به ایران می آوردند. در زمان رضا خان با شکل گیری طبقه متوسط در جامعه ایرانی، بحث مد، داغتر شده و با ایجاد مغازه هایی از لباسهای طبق مد روز اروپا، این امر به زندگی مردم عادی نیز راه پیدا کرده و دیگر مخصوص طبقات خاص اجتماع نبود.

هیپی گری اولین مدی بود که جوانان ایرانی از غرب اقتباس کردند. البته این نکته قابل ذکر است که مد در کشور های غربی نیز قدمت زیادی ندارد و به سال ۱۹۶۰ بر میگردد. و نخستین گروه هایی که شکل ظاهر و ایده های ایشان به شدت مورد تقلید اقشار مختلف خصوصا قشر جوان و نوجوان قرار گرفت “بیتل ها، هیپی ها و پانک ها” در انگلستان بودند که علاوه بر ظاهر متفاوت از اجتماع، دارای افکاری مخالف جامعه بودند و میخواستند قوانین محدود کننده از سر راهشان برداشته شود و چون این طرز فکر باعث هرج و مرج در جامعه میشد، بسیاری از افراد که مرید و مقلد رفتار آنها بودند بعد از مدتی از آنها جدا شدند.

دید گاه های مختلف درباره مد گرایی:

برای مد گرایی دید گاه های متفاوتی بیان شده است:

–        افرادی آن را نشانه تمدن و رشد بالا میدانند.

–       در مقابل افرادی نیز به شدت با آن مخالفند و آن را نوعی خودباختگی و بی هویتی میدانند.

–        در این میان و در حال حاضر افرادی نیز میکوشند با جدا سازی مدهای خوب و بد با یافتن اشتراکاتی میان آنها، مد خوب و بد را با هم آشتی دهند.

*اینکه آیا واقعا می توان این تفکیک بین مد خوب و بد را قائل شد و برای آن وجه مثبت قائل شد و آن را طبق یک تعریف مطلوب فرهنگی و مطابق حجاب و عفاف اسلامی در آورد موضوعی است که در مطالب بعدی به آن اشاره خواهیم کرد.