زنده به گوری های مدرن در آخر الزمان

 حافظه ی تاریخ از یاد نبرده است جفای عظیمی را که در دوران تاریک جاهلیت بر این جنس مظلوم روا می‌شد. جفایی که گاهی قلم از ذکر آن شرم می‌کند، از محروم کردن از بخش بسیار عظیمی از حقوق چون استقلال مالی و اقتصادی و ازدواج های اجباری گرفته تا تجاوز در معابر عمومی به عنوان یک رویه ی عادی و زنده به گور کردن به جرم سنگینِ زن بودن.

زن تنها گوی بازی بازیکنان شهوت

دورانی سیاه از تاریخ بشریت که زن را مبدأ و مأخذ شرور و وسوسه‌ها می‌دانستند،‌ یا او را طفیلی وجود مرد به حساب می‌آوردند و در ناحیه‌ استعدادهای روحانی و معنوی او معتقد بودند که زن «نمی‌تواند » به مقامات معنوی و الهی دست یابد. اعتقاداتی که تمام، ریشه در خرافه و جهل و روحیات مرد‌سالاری حاکم داشت.

حتّی در سرزمین اروپا نیز، زن موجودی بی‌ارزش بود که در قاموس آمارگران بشریّت با هیچ طبقه‌ای سرشماری و آمارگیری نمی‌شد. دانشمندان و فلاسفه آن روزی گفتند آیا در نهاد این اُعجوبه هستی، روح و روانی وجود دارد یا نه؟ و اگر دارد، روح انسانی است یا حیوانی؟ و به فرض آنکه روح انسانی است وضع اجتماعی آن در برابر مردان آیا مانند بردگان است یا کمی بهتر از آن؟ « و خلاصه این‌که زن تنها و تنها » گوی‌بازی بازیِ‌کنان شهوت بود.

در این هنگامه ی حاکمیت جهل و خرافه و ستم بود که خداوند آخرین رسولش را برای هدایت آنان که انحراف، تمام روزنه‌های عقل و منطق‌شان را بسته بود فرستاد.

رسول خدا (ص) در زمانه‌ای که « نکاح شِغار » به عنوان یکی از مظاهر اختیار داری مطلق پدران در تزویج دخترانشان مرسوم بود، خطاب به علی بن ابی‌طالب (ع)، هنگامی که به خواستگاری فاطمه زهرا (س) آمدند، فرمودند: « باید نظر فاطمه (س) را جویا شوم». و به این ترتیب یکی از حقوق مسلّم زنان را که حق انتخاب همسر بود در میان نگاه‌های متحیّر آنان که پدر را عنان‌دار مطلق در این عرصه می‌دانستند به رسمیّت شناخت. همچنین آیاتی از قرآن کریم، به این نکته اشاره دارد که مهر زن متعلق به خود اوست و مرد باید در تمام مدت زناشویی عهده‌دار تأمین مخارج زندگی زن باشد و در عین حال درآمدی که زن تحصیل می‌کند و نتیجه کار اوست تنها و تنها به خودش تعلق دارد؛ و در روزگاری که حتّی برای پیش پا افتاده‌ترین امور، رأی و نظر زنان نقشی نداشت، اسلام آمد و در مسئله مهم بیعت با حاکم اسلامی برای زنان نقشی همپای مردان قائل شد.

پیامبر اعظم، حضرت محمّد (ص) آمد و فریادگر حریّت و شخصیت و حقوق و استقلال فکری این جنس مظلوم تاریخ شد.و بعثت محور این تحول بود. امّا هرگز در این طریق ـ آنچنانکه امروز داعیه‌داران حقوق زن تلاش می‌کنند ـ راه افراط و تفریط نپیمود و در عین حالی که زنان را با حقوق انسانی‌شان آشنا کرد آنان را به تمرّد و طغیان و بدبینی نسبت به جنس مخالف تشویق نکرد و به بهانه دفاع از حقوق زن،‌ نهاد خانواده را، به عنوان امن‌ترین پایگاه اجتماعی، متزلزل و ویران نساخت..

امّا مسئله‌ای که جای بحث و تأمّل دارد این است که چگونه شد که پس از گذشت قرن‌ها از ظهور آخرین مکتب الهی، با تمام قواعد و اصولی که به واسطه آن زنان در مرتبت حقوقی، مساوی با مردان قرار گرفتند، به یکباره اسلام به عنوان آئین تحقیر و طرد شخصیت زن مطرح شد؟

این در حالی است که قدمت نظریات آنان که سنگ دفاع از حقوق زن را به سینه می‌زنند به قرن بیستم میلادی برمی‌گردد و بر هر محقّق و تاریخ نگاری واضح است که تا اوایل قرن بیستم هر چه در اطراف حقوق بشر بحث می‌شد مربوط به حقوق ملتّ ها در برابر دولت‌ها و یا حقوق طبقات زحمتکش در برابر کارفرمایان و اربابان بود. مسئله حقوق زن در قدیمی‌ترین کشور مدّعی دموکراسی یعنی انگلستان در اوایل قرن بیستم مطرح شد و ایالات متحده آمریکا و جمهوری فرانسه ـ که نام مهد آزادی‌ها را با خود به یدک می‌کشد ـ در قرن بیستم تسلیم این امر شدند.

چنانکه ملاحظه می‌شود داعیه ی تساوی حقوق زن و مرد که امروز برای اروپاییان تازگی دارد در ۱۴ قرن پیش در منشور حقوقی و اخلاقی رسول رحمت و آزادی آمده است.

دوران جان کندن زن در مغازه و کارخانه

پرواضح است که غرب هنگامی به مسئله حقوق زن روی خوش نشان داد که نظام سرمایه‌داری به کار زنان نیازمند شد. ویل دورانت، مورّخ معاصر آمریکایی در این باره می‌گوید:

              آزادی زن از عوارض انقلاب صنعتی است « و سپس در توضیح این مطلب می‌افزاید: » زیرا انقلاب صنعتی در درجه ی اول موجب شد که زن نیز صنعتی شود، آن هم تا بدان پایه که بر همه نامعلوم بود و هیچ کس خواب آن را هم ندیده بود. زنان کارگران ارزان‌ تری بودند و کارفرمایان آنان را بر مردان سرکش سنگین قیمت ترجیح می‌دادند… نخستین قدم برای آزادی مادربزرگان ما قانون ۱۸۸۲ بود. به موجب این قانون زنان بریتانیای کبیر از امتیاز بی‌سابقه‌ ای برخوردار می‌شدند و آن این‌ که پولی را که به دست می‌ آوردند حق داشتند برای خود نگه دارند. این قانون اخلاقی عالی… آنان را از بندگی و جان کندن در خانه رهانیده،‌ گرفتار جان کندن در مغازه و کارخانه کرده است.

نهضت دفاع از حقوق زن با شعارهای زیبا و فریبنده آمد، و با وجود این‌که توانست بخشی از حقوق از یاد رفته زنان را احیا نموده و باری از بدبختی‌ های آن ها را کم نماید امّا بار عظیمی از گرفتاری و حقارت را نیز که می‌توان از آن به عنوان تحقیر مُدرن زنان یاد کرد، بر شانه ی تحمّل این قشر افزود.

نتیجه این می‌شود که دیگر هیچ مردی موظف به تأمین مخارج همسرش نیست و زن با وجود این‌که از لحاظ توانایی‌های جسمی از مرد ضعیف‌تر بوده و مسائلی چون بارداری و وضع حمل و حضانت کودک شیرخوار بخش زیادی از نیرو و قوای او را به تحلیل می‌برد، باز موظّف است برای تأمین معاش خود تن به هر زحمتی و بعضاً خفتی بدهد. و این از بلاهای مدرنی است که دامنگیر زن در جوامع غربی شده است! از تمام این بلایا مهم‌تر و افزون‌تر، تفاسیر غلطی است که از واژه مقدس آزادی زنان می شود.

عصر جاهلیت مدرن، زنده به گور هوسرانی

امروز دیگر هیچ زنی را در اروپا و آمریکا زنده به گور نمی‌کنند امّا در این « عصر جاهلیت مدرن » با بهره‌کشی از جاذبه‌های جسمانی و شهوانی زن،‌ در کاباره‌ها و کازینوها تمام شخصیت فکری و حرمت انسانی او را زنده زنده به گور هوسرانی مردان می‌فرستند. حقیقت این است که زن آزاد شد تا بازار مصرف‌ گرمتر شود. اجناس لوکس را فروشندگان زن بهتر می‌توانند بفروشند!!!

زن از قیود دست و پاگیر خانواده آزاد شد تا آمار طلاق،‌ همسرآزاری، ‌خودکشی زنان و تک زیستی‌ها بالا رود. امروز برخی از کشورهای صنعتی از جمله آلمان به عنوان مرکز واردات و فروش دختران جوانی که بیشتر آسیایی هستند به حساب می‌آیند. و برخی از کشورهای در حال توسعه مثل تایلند، اقتصاد خود را براساس تجارت بین المللی «سکس » استوار کرده‌اند به گونه‌ای که سالیانه میلیون‌ها جهانگرد و دگرجنس خواه را از کشورهای مختلف به خود جذب می‌کنند.

شاید جالب باشد که بدانید حتی مجازات روسپیگران ـ یا به اصطلاح داعیه‌ داران حقوق زن و کارگران جنسی! ـ از سوی دولت‌ها خلاف قاعده بوده و گامی در جهت تضعیف حقوق این قشر از زنان!!! است و دولت‌ها باید با وضع و اجرای مقررات مناسب، ایمنی و بهداشت این کارگران جنسی را فراهم آورند!!!

قصّه غصه کنوانسیون

کسانی که اهل مطالعه و تحقیق باشند و یا اخبار و اطلاعات را پی‌گیری کنند حتماً عنوان کنوانسیون رفع کلیه ی اشکال تبعیض علیه زنان را طی این چند سال اخیر مکرّراً دیده یا شنیده‌اند. کنوانسیونی در راستای احیای آنچه حقوق زنان خوانده می‌ شود با تأکید بر رفع هرگونه اشکال تبعیض و نابرابری بین دو جنس به سبب جنسیت آن ها. کمی تأمل کنیم، واقعاً هدف طراحان و طرفداران کنوانسیون برای اجرای بی‌ چون و چرای مفاد آن چیست؟

می‌ دانیم که قصّه ی جهانی شدن یا جهانی کردن داستان پر رمز و رازی است که با وجود فوایدی که ممکن است به ارمغان آورد، امّا از آنجا که داعیه‌ داران این پروژه غربیان هستند ناگفته پیداست که این سناریو رقم نخواهد خورد مگر با زیر پا گذاشتن تمام مرزهای ملّی و فرهنگی و اعتقادی و اجتماعی ملل،‌‌ آن هم با ابزار نوین استعمار یعنی تمدّن غرب.

بی‌شک الحاق کشورهای مختلف جهان به کنوانسیون رفع هرگونه اشکال تبعیض علیه زنان، گامی بلند خواهد بود برای رسیدن به این مقصد اعلای غرب‌مداران و غرب‌زدگان. چنانکه « مادلین آلبرایت » وزیر خارجه وقت آمریکا در نطق افتتاحیه‌ خود در اجلاسیه ی پکن بر این مفهوم اذعان کرد و گفت: مفاد کنوانسیون رفع تبعیض،‌ در راستای تعمیم و تعمیق سیاست‌های آمریکا گام برمی‌دارد.

شاید این را بتوان ویژگی ذاتی جامعه غرب و به ویژه آمریکا دانست که شعارهای پرطمطراق،‌ جذاب و توخالی رادر زمینه ی آزادی و حقوق انسانی سرمی‌ دهد و با تکیه بر دو حربه ی «‌سکس» و «خشونت» سعی می‌ کند تا اذهان مردمان جهان را بفریبد.

حال آنکه قرن‌ها پیش از این پیامبر برگزیده ی خدا، محمّد مصطفی (ص) آمد و زنِ محصور در چهار دیواری جهل و خرافه و ستم را به میدان تعیین سرنوشت اجتماع آورد و با تأکید بر حفظ شخصیت انسانی و فکری به همگان آموخت که:

مَنْ عَمِلَ صالحاً مِن ذکرٍ او اُنثی و هُوَ مؤمِن فَلنُحیینّه حیاه ًطیّبه و لنجزینّهم اَجرهم بِاحسنِ ما کانوا یَعملون؛ و هر کس از زن و مرد کار نیکی به شرط ایمان، آورد ما او را در زندگانی خوش و با سعادت زنده می‌گردانیم و اجری بسیار بهتر از عمل نیکی که کرده به او اعطا می‌کنیم. سوره نحل آیه ۹۷

ماه و خورشید هرگز با هم مساوی نیستند ولی این به معنای تحقیر یکی و تقدیس بی‌جای دیگری نیست، هر یک کارکرد خود را دارند و جهان بدون وجود هر یک از آنان از خلأیی بزرگ رنج می‌برد.

و کاری که فمنیست امروز و هوسرانان دیروز و حال حاضر انجام می دهند در حقیقت احیای زنده به گوری مدرنی است که با بعث پیامبر اسلام بر آن خط بطلان کشیده شده بود.

این عصر عصر جاهلیت مدرن و دفن زن در زیر آوار مد ، جنسیت، شهوت، و تفریح و سرگرمی صرف بودن و پول در آوردن و پول خرج کردن صرف است.

این عصر عصر زنده به گوری است.

کاری از گروه دین و فرهنگ باحجاب

پی نوشت :

* نکاح شغار نوعی از نکاح بوده که دو مرد، دختر یا خواهر خود را به عقد یکدیگر درمی‌آوردند و این دو دختر هر یک به عنوان مهر دیگری به حساب می‌ آمده است.

نویسنده : عاطفه خرمی (با دخل و تصرف ماه نامه فرهنگ پویا )