زنان، زمین های جنگی، جولان گاه های بی عفتی و تجاوز + تصاویر(+ 18)

جنگ در یوگسلاوی اولین جنگ در تاریخ علیه مسلمانان نبود اما به عنوان وحشیانه ترین نسل کشی و تجاوز در حافظه بشریت نقش بست. جنگ در ۱۹۹۲میلادی آغاز شد و در طول چهار سال به کشته شدن بیش از ۱۱۵۴۱هزار نفر و تجاوز به بیش از پنجاه هزار زن مسلمان بوسنیایی انجامید. زنان مسلمان بوسنی توسط سربازان و افسران صرب به صورت دسته جمعی و سینماتیک مورد تجاوز قرار می گرفتد و تا گذراندن دوران سقط در زندان صرب ها نگهداری می شدند. صرب ها در این جنگ وحشیانه، از تجاوز به عنوان یک حربه نظامی به منظور پاک سازی نژادی استفاده می کردند. در آن زمان جهان شاهد سکوت جامعه بین المللی در برابر بزرگ ترین نسل کشی پس از جنگ جهانی دوم در قلب اروپای متمدن بود.

اکنون چهارده سال از تصویب قطعنامه ۱۳۲۵ در سازمان ملل متحد به منظور حمایت از زنان در طول جنگ ها با محوریت «زنان، صلح و امنیت» می گذرد و این در حالی است که صاحبان سازمان ملل متحد که خود را در لباس پلیس جهانی به ملت ها تحمیل می کنند، بزرگترین ناقضان حقوق زنان و تابو شکنان حرمت عفت در کشور های هدف هستند.

 جنگ عراق: آغاز ۲۰۰۳ میلادی؛ به گزارش سازمان آزادی زنان از آغاز اشغال عراق به دست نیروهای آمریکایی تا کنون بیش از ۳۵۰۰ زن عراقی مفقود شده اند که بیش از ۳۵ درصد این زنان بی خبر از سرنوشت خود به دست قاچاقچیان سکس به خارج از کشور قاچاق شده اند. به گزارش پایگاه خبری پویش مادران مسلمان، زنان در زندان‌های تحت نظارت آمریکا در عراق به طور متناوب کتک می‌خوردند و در برخی موارد مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گرفتند.

جنگ افغانستان: آغاز ۲۰۰۱ میلادی؛ از آغاز جنگ افغانستان تا کنون گزارش های پراکنده ای از تجاوز نیروهای آمریکایی به زنان افغان دریافت شده که به گفته منابع خبری معتبر از جمله هلال احمر به دلیل تهدید نیروهای آمریکایی و نیز قبح فرهنگی این موضوع در افغانستان بسیاری از موارد تجاوز گزارش نشده است. از نمونه این تجاوزات می توان به حمله شبانه نیروهای ارتش آمریکا به روستایی در شمال افغانستان و تجاوز به چند زن روستایی اشاره کرد. ارمغان جنگ افغانستان، جمعیت ۵ میلیونی آوارگان افغانی است که بیشترین و آسیب پذیرترین قشر آن ها را زنان بیوه و سرپرست خانوار تشکیل می دهند.

جنگ های نژاد پرستانه در برمه، آغاز۲۰۱۲ میلادی؛ در خلال جنگ های نژاد پرستانه در میانمار تاکنون ۵۰‌ هزار مسلمان میانماری کشته شده و به بیش از ۵ هزار زن مسلمان نیز تجاوز شده است. فجایع انسانی در میانمار به قدری شدت گرفته که جامعه بین المللی از آن به هولوکاست ثانی یاد می کنند. نکته قابل توجه در این کشتارها خط دهی و رهبری آمریکا به واسطه فعال حقوق بشری خود یعنی آنگ سان سوچی (برنده جایزه صلح نوبل!) در برمه و تعبیر هیلاری کلینتون از این اقدامات وحشیانه به اصلاحات و همراهی کشور برمه با جامعه جهانی است.

گروه های تکفیری؛ دیگر ارمغان داعیه داران حقوق بشر برای جهان اسلام اند. گروه های تکفیری در سوریه از هیچ گونه خشونت و تجاوزی بر زنان دریغ ندارند. در موصل داعش زنان را غنیمت جنگی خود می داند و هیچ گونه حرمتی برای آنان قائل نیست. آنان تصاویر تجاوز دسته جمعی خود به دختران و زنان شیعه را در فضای مجازی منتشر می کنند تا از بی شرمی خود به عنوان برگ برنده ای در جنگ روانی استفاده کنند.

در اغلب جنگ ها از تجاوز و خشونت جنسی علیه زنان به عنوان یک حربه نظامی و استراتژی جنگی برای تحقیر زنان و یا پاکسازی نژادی استفاده شده است. زنان به عنوان حاملان فرهنگ و تولید کنندگان «دشمن» شناسایی می شوند بنا بر این از هدف های اصلی هستند. به تعبیر لیوسیندا مارشال (فعال حقوق زنان ) بدن زنان بخشی از زمین جنگی محسوب می شود که نیروهای متخاصم بر سر آن و یا بر روی آن نبرد می کنند.

 بدن زنان اغلب به عنوان غنایم جنگی به حساب می آید و یا تحت عنوان کلی «خسارت فرعی» جنگ نادیده گرفته می شود. اتفاقی که در بوسنی افتاد و از مجموع شکایات مربوط به پنجاه هزار مورد تجاوز به دادگاه بین المللی تنها به حدود بیست پرونده رسیدگی شد.

نگرش اسلام به نحوه برخورد با زنان در اسلام

تمامی این تعابیر و تفاسیر مربوط به جنگ هایی است که  در پس و پیش خود توسط قدرت های نظامی و اقتصادی جهان رهبری می شوند. جنگ حقیقتی اجتناب ناپذیر در تقابل اندیشه ها است و قوانین اسلام در جنگ مدون ترین و بازدارنده ترین نیرو برای جلوگیری از بروز خشونت و شهوت افسار گسیخته انسانی است. از جمله این قوانین منع کشتار غیر نظامیان در جنگ ها است که در صورت کشتار، مسلمین موظف به پرداخت دیه به اولیای دم هستند.

 در سیره پیامبر اکرم(ص) و معصومین علیهما السلام بر رعایت حقوق زنان در جنگ ها بسیار تاکید شده است حضرت امیرالمؤمنین على علیه‌السلام به رعایت اصول انسانى در جنگ تأکید مى‌فرمود که از جمله آن، پرهیز از آزار زنان است. جالب آنکه، آن حضرت از پیروان و سربازان خویش مى‌خواهد حتى اگر زنان دشمن به شما دشنام دادند و آبروى شما را ریختند، خویشتن‌دارى نمایید و از آسیب جسمى و روحى به آنان خوددارى نمایید:

با دشمن جنگ را آغاز نکنید تا آنها شروع کنند؛ زیرا بحمداللّه حجت با شماست، و آغازگر جنگ نبودتان، تا آنکه دشمن به جنگ روى آورد، حجت دیگر بر حقانیت شما خواهد بود. اگر به اذن خدا، شکست خوردند و گریختند، آن کس که پشت کرده نکشید، و آن را که قدرت دفاع ندارد آسیب نرسانید، و مجروحان را به قتل نرسانید. زنان را با آزار دادن تحریک نکنید هر چند آبروى شما را بریزند، یا امیران شما را دشنام دهند.[۱]

کاری از گروه بین الملل باحجاب

[۱]نهج‌البلاغه، ن ۱۴، ص ۴۹۴٫